[ปิดโหวต] : Julia Zilvilia Vs. MissingHeart -- Julia เป็นฝ่ายเข้าเส้นชัย

การแข่งขันคู่ที่ 10. Julia Zilvilia Vs. MissingHeart

สถานที่ : รอบตัวเมืองนครสุดขอบฟ้า

ลักษณะการแต่ง :Bird eyes view
จำนวนเทิร์น :: 4 เทิร์น

รายละเอียด : การแข่งขันพิเศษวิ่งรอบตัวเมือง 4 รอบ..... แล้ววิ่งเข้าโดมการแข่งขัน บางทีอาจมองว่าง่ายแต่ว่าไอ้วิ่งครบ 4 รอบนี่มันปาไป 40 กว่ากิโล
ไหนจะไอ้ผู้ชมที่คอยส่งเสียงเชียร์บ้างก็วิ่งขัดแข้งขัดขา ลำบากจริงๆ

NPC ที่ต้องใช้ :
อุปสรรค : Frank Clockbottom
โฆษก : แอนเนาซ์เซอร์
ผู้วิจารณ์การแข่งขัน :สปอร์.เอส.ดาร์คเดธ


*ผู้วิจารณ์ให้ผู้เล่นแต่งว่ากำลังวิจารย์การต่อสู้ ออกแนวอธิบายท่าหรือการคาดการล่วงหน้าก็ได้ โดยที่จะนั่งพากษ์อยู่ในโดม


"เปิดโหวตถึง 10 มีนาคม"

เช้าวันหนึ่ง ณ บริเวณถนนสายหลักของนครสุดขอบฟ้า

"สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องทุกท่าน วันนี้กระผม แอนเนาซ์เซอร์ และคุณสปอร์ ขอต้อนรับท่านผู้ชมทุกท่านเข้าสู่การแข่งขันรอบแรกครับ" แอนเนาซ์เซอร์เริ่มละเลงฝีปากใส่ไมโครโฟนตัวเล็กๆ ของเฮดโฟนที่เขาสวมอยู่ ระหว่างที่เขาค่อยๆ ย่อง(?)ด้วยความเร็วสูงไปรอบๆ จุดปล่อยตัวผู้เข้าแข่งขัน

"คู่สุดท้ายของรอบที่หนึ่ง ถือว่าน่าสนใจทีเดียวนะครับ" สปอร์ค่อยๆ กล่าวเสริมด้วยเสียงเข้ม ตามองไปยังผู้เข้าแข่งขัน พลางหันมามองในสคริปต์พูดของตน "ต้องดูว่าแต่ละท่านมีไม้เด็ดอะไรมั่งในการแข่งขันครั้งนี้ครับ"

"การแข่งขันรอบนี้ คืออะไรหรอครับ คุณสปอร์?" แอนเนาซ์เซอร์ยิงคำถามที่เตี๊ยมกันไว้หลังไมค์ใส่สปอร์ ก่อนที่ตนจะรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เข้าแข่งขัน

"ครับ รอบนี้เป็นการวิ่งมาราธอน รอบมหานครสุดขอบฟ้า จำนวน 4 รอบ ก่อนที่จะวิ่งเข้ามายังในโดมที่อยู่ปลายถนนเส้นนี้นั่นเอง รวมระยะทางก็อยู่ที่ 40 กิโลเมตรโดยประมาณครับ" สปอร์ค่อยๆ พูดจากสคริปต์ที่วางตรงหน้าตนเอง ก่อนจะจิบกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะ

เสียงผู้ชมที่นั่งชมอยู่รอบๆ ถนนสายหลักเริ่มส่งเสียงอื้ออึง บางคนก็ถือป้ายไฟ บางคนก็โบกธงสี ให้กำลังใจผู้เข้าแข่งขันเป็นจำนวนมาก กล้องถ่ายทอดสดเริ่มบินวอร์มเครื่องรอบๆ จุดปล่อยตัว ช่างเทคนิคต่างระดมติดตั้งจอรับสัญญาณจากตัวกล้อง ก่อนที่จะยิงภาพโฮโลแกรมของแอนเนาซ์เซอร์ขึ้นมาให้ผู้ชมทุกท่านได้เห็นอย่างชัดเจน

"ตอนนี้ผมได้อยู่กับผู้เข้าแข่งขันทั้งสองท่านแล้วนะครับ แนะนำตัวกันหน่อยครับ" แอนเนาซ์เซอร์กล่าวก่อนยื่นไมโครโฟนตัวใหญ่ส่งให้เด็กหนุ่ม(?)ผมสีทองที่ยืนก้มหน้าอยู่

"สวัสดี... เราชื่อ มิสซิ่ง ฮาร์ท..." เขากล่าวก่อนกลืนก้อนสะอึกลงคอ

"อีกท่านหนึ่งครับ... แนะนำตัวกันนิดนึงครับ..." แอนเนาซ์เซอร์เอาไมโครโฟนคืนจากมิสซิ่งฮาร์ท ส่งต่อให้กับหญิงสาวผมดำยาวที่ยืนข้างๆ

"สวัสดีค่ะ... ดิฉัน... จูเลีย ซิลวีเลีย" เธอจับไมค์กล่าวอย่างมั่นใจ

"วันนี้มั่นใจแค่ไหนกับการแข่งขันครับ?" แอนเนาซ์เซอร์ยิงคำถามใส่

จูเลียค่อยๆ สูดลมหายใจเข้า ก่อนใช้หางตาเหล่มองมิสซิ่งฮาร์ท แล้วค่อยๆ กล่าวช้าๆ "มั่นใจมากค่ะ..."

"ดูท่าว่าจะมั่นใจมากนะ..." เด็กน้อยผมสีทองกล่าวพลางกำมือแน่น "เดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน..."

"จ้า เด็กน้อย~" จูเลียกล่าวพลางแสยะยิ้มให้



"ณ ตอนนี้กล้องทุกตัวก็ประจำจุดเรียบร้อยแล้วนะครับ อีกหนึ่งนาทีเราจะเริ่มปล่อยตัวผู้เข้าแข่งขันแล้ว" แอนเนาซ์เซอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"กติกา ใครเข้าเส้นชัยคนแรก ชนะ ทำได้ทุกวิถีทาง ยกเว้นการวิ่งลัดในตัวเมือง ห้ามทำสิ่งก่อสร้างพัง และห้ามฆ่ากันตายนะครับ" สปอร์เสริมเรื่องกฎ-กติกาเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มหันไปดูทางมอนิเตอร์

"เตรียมตัว... ระวัง..." แอนเนาซ์เซอร์ยกปืนขึ้นเหนือหัวด้วยมือขวา ก่อนจะเริ่มเหนี่ยวไก ผู้เข้าแข่งขันทั้งคู่เริ่มตั้งท่าเตรียมตัววิ่ง

"ไป!!!"

ปัง!!!

ทั้งคู่พุ่งออกจากจุดปล่อยตัวด้วยความรวดเร็ว

"ว่ากันด้วยเรื่องสรีรวิทยานะครับ ทางด้านของมิสซิ่งฮาร์ทค่อนข้างเสียเปรียบเรื่องระยะก้าว" สปอร์เริ่มวิเคราะห์เกม พลางพลิกใบสมัครของทั้งคู่ดู "ส่วนทางด้านของจูเลียนั้น ค่อนข้างเสียเปรียบเนื่องจากน้ำหนักของเหล็กมีมากนั่นเองครับ"

"ตอนนี้ทั้งคู่วิ่งพ้นโค้งแรกแล้วนะครับ" แอนเนาซ์เซอร์เริ่มพากษ์การแข่งขันครั้งนี้แล้ว



"แฮ่กๆๆๆ" เสียงของมิสซิ่งฮาร์ทเริ่มออกอาการเหนื่อยหอบ หลังจากที่เลยโค้งแรกได้สักระยะ

"อะไรกันไอ้หนู แค่นี้หมดแรงแล้วรึ?" จูเลียวิ่งพลางหันมาเย้ยหยัน แต่ทว่า...

"คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว~~~*" กวีหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนรถสาลี่คู่ชีพของตนออกมาจากซอย "คืนและวันอันน่ากลัว ตัวแพ้... เฮ้ย!!!~*" เขาร้องลั่นเมื่อเห็นสาวน้อยพุ่งจ้ำเอ้ามาอย่างไม่คิดชีวิต พลางพยายามเข็นรถหนีจากวิถีการเคลื่อนไหวของเธอ แต่...

"กรี๊ด!~"

โครม!

จูเลียพุ่งเข้าไปชนรถสาลี่ของกวีแฟรงค์เข้าเต็มเปา

"ตายละครับ จูเลียพุ่งเข้าชนแฟรงค์เข้าเต็มๆ เลยครับ... ดูท่าว่ารถจะพังด้วยครับ" แอนเนาซ์เซอร์ให้เสียงภาษาไทยอย่างออกรสออกชาด

"ก๊าก!~~~ ไปก่อนนะ คุณป้า!~~~" มิสซิ่งฮาร์ทหันมาหัวเราะเยาะ ก่อนวิ่งนำไป

"หนอย~~~" จูเลียรีบตั้งหลักเตรียมจะวิ่งตามไป แต่มีใครบางคนเอามือจับไหล่ของเธออยู่

"เดี๋ยวสิสาวน้อย... จะไปไหนหรือ? ช่วยฉันซ่อมรถก่อนสิ..." แฟรงค์กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนสยอง

"ชะอุ๋ย!~ เอ่อ... พ่อรูปหล่อ พอดีฉันกำลังแข่งขันอยู่ ขอฉันไปก่อนนะ..." จูเลียเริ่มป้อยอด้วยคำหวานใส่กวีหนุ่ม

"เฮ้ย... ฉันหล่อจริงดิ?" กวีหนุ่มถามไซบอร์คสาวอีกทีเพื่อความมั่นใจ

"ลองไปหากระจกมาดูสิ..." ไซบอร์คสาวกล่าว กวีหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงได้เข้าไปหากระจกในกองเครื่องดนตรีหลากหลายชนิดในรถสาลี่ของตน เธอฉวยจังหวะนี้ รีบวิ่งตามมิสซิ่งฮาร์ทไปทันที

"เฮ้ย!!!~* แล้วใครจะซ่อมรถฉันเล่า~~~" กวีหนุ่มตะโกนไล่หลัง หลังจากที่เห็นว่าไซบอร์คสาวชิ่งหนีไป

"เดี๋ยวแข่งเสร็จ ฉันจะมาช่วยซ่อมละกัน... พ่อรูปหล่อ" จูเลียตะโกนขึ้นมา พลางหันหลังมาขยิบตาและส่งยิ้มให้

"สัญญานะ..." กวีหนุ่มตะโกนไล่หลัง ก่อนค่อยๆ ลากรถสาลี่ของตนที่ล้อเบี้ยวนิดๆ ไปอย่างทุลักทุเล



"จูเลียหาทางเลี่ยงสถานการณ์คับขันได้แล้ว ตอนนี้ระยะห่างระหว่างเธอกับมิสซิ่งฮาร์ท ค่อนข้างจะไกลทีเดียวครับ" แอนเนาซ์เซอร์กล่าวผ่านไมโครโฟนตัวน้อยของเขา

"แหม... นึกไม่ถึงว่าลูกไม้นี้จะใช้ได้ผล... แต่ตอนนี้ระยะห่างก็อยู่ประมาณ 7 เมตร... จะดีคอมไพล์แอเรียก็ไม่ได้อยู่ในระยะ..." ไซบอร์คสาวพึมพำ "งั้น... วิธีนี้ดีกว่า"

ไซบอร์คสาวหยุดชะงัก ก่อนที่ร่างกายของเธอค่อยๆ เรืองแสง

"เวพ่อน สัมม่อน!!!"

เธอตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนที่มือขวาของเธอจะกลายเป็นปืนตะขอ

"เอาละครับ จูเลียเริ่มใช้ท่าไม้ตายแล้ว มาดูกันว่าเธอจะเรียกอะไรขึ้นมาใช้ครับ" แอนเนาซ์เซอร์บรรยาย

ไซบอร์คสาวใช้ปืนตะขอ ยิงขึ้นไปที่ตัวอาคารที่อยู่ข้างหน้า ก่อนที่จะเหวี่ยงตัวเองขึ้นไปข้างบนหลังคา

"จูเลียใช้วิธีการขึ้นไปวิ่งบนหลังคาบ้าน ทำให้ระยะทางวิ่งสั้นลง แต่ถือว่ายังอยู่ในทางวิ่งครับ" สปอร์วิจารณ์แผนการของจูเลีย "นับว่าเป็นไอเดียที่ไม่เลวทีเดียวครับ"

"ตอนนี้ระยะห่างระหว่างจูเลียและมิสซิ่งฮาร์ทก็ลดลงทุกที ทุกที... ตอนนี้จูเลียตามทันแล้วครับ" แอนเนาซ์เซอร์บรรยาย

"เฮ้ย!!!~*" เด็กน้อยผมทองตกใจเมื่อเห็นว่าจูเลียวิ่งบนหลังคาบ้านมาถึงตนแล้ว "มาได้ยังไงนั่น?"

"หึหึ... เมื่อกี้เรียกใครว่าป้ายะ?" ไซบอร์คสาวจ้องมองไปทางเด็กน้อยผมทอง พลางพับแขนแล้วเล็งข้อศอกไปทางเขา

"ตายละครับ จูเลียเล่นบทโหด เตรียมจะยิงอาวุธหนักใส่มิสซิ่งฮาร์ทแล้ว" แอนเนาซ์เซอร์บรรยายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"อาวุธที่เธอจะยิง น่าจะเป็นอาวุธที่สามารถระเบิดได้ ตอนนี้มิสซิ่งฮาร์ทอยู่ภาคพื้นดิน ยังไงก็เสียเปรียบแน่นอนครับ" สปอร์เสริม

ไซบอร์คสาวแสยะยิ้ม ก่อนที่ข้อศอกของเธอจะมีหัวจรวดโผล่ออกมา "...Say Goodnight!"

“ยัยป้ามหาภัย~!!!!!!” เด็น้อยตะโกนก่อนจะวิ่งหลบมิสไซล์ของจูเลีย

“อะ....อะไรน่ะ~!!!!!! เธอเรียกชั้นว่าอะไรน้า~!!!!!!!!!” จูเลียตะโกนเพราะความเหลืออดต่อชื่อที่มิสซิ่งฮาร์ทเรียกเธอ

หญิงเหล็กระดมยิงมิสไซล์ใส่เด็กน้อย แต่เพราะการถกผ้าคลุมทำให้เด็กน้อยวิ่งหลบได้อย่างเฉียดฉิว

“แบร่~ ยัยป้าตาถั่ว” มิสซิ่งฮาร์ทวิ่งหันหลังกลับมาเยาะเย้ยจูเลียอย่างรวดเร็ว โดยไม่ระวังข้างหน้า....

“เพราะชีวิตคือชีวิต~ เมื่อมีเข้ามาก็มี... เฮ้ย!!!!!”

แฟรงค์ที่ขี่จักรยานสามล้อตามมาขี่เขามาตัดหน้ามิสซิ่งฮาร์ทพอดี ทำให้เขา...

“ว๊าก~!!!!!”

โครม!!!!!!!!!(รอบสอง)

“ออ๋ย~ ” ทั้งคู่โอดครวญขณะที่นอนกองอยู่กับพื้น

“โอ้วท่านผู้ชม ขณะนี้เป็นโอกาสของจูเลียที่จะเล่นงานมิสซิ่งฮาร์ทแล้วละคร้าบ~!!!!” แอนเนาส์เซอร์ประกาศ

“ดูซิว่า เจ้าเด็กน้อยนั่นจะทำอะไรได้บ้าง” สปอร์พูดอย่างสุขุมแล้วหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบอย่างช้าๆ

ขณะเดียวกันจูเลียเองก็กำลังเตรียมโจมตีเช่นกัน

“เอาล่ะ!! ร็อกเก็ต ลันเชอร์” หญิงเหล็กยกข้อศอกขึ้น เตรียมยิงจรวดออกจากศอกของเธอ

“ตอนนี้จูเลียจะงัดไม้แข็งออกมาใช้แล้วครับ ส่วนมิสซิ่งฮาร์ทกับแฟรงค์ยังไม่ได้สตินะเลยครับท่านผู้ชม ทางจูเลียเลือกที่จะจัดการมิสซิ่งฮาร์ทก่อนนะคร้าบ” แอ
นเนาส์เซอร์ประกาศขึ้นมาท่ามกลางฝูงชนที่กำลังใจจดใจจ่อกับการแข่ง

“เอาล่ะเจ้าหนู นี่คือการทำโทษที่เรียกชั้นว่าป้านะจ๊ะ” จูเลียกล่าวกลับแล้วเตรียมยิงจรวด

“ออย๋~ “ แฟรงค์เริ่มได้สติ แล้วลุกขึ้นมาเกาะสามล้อของตน

“FIRE!!!!!” หญิงเหล็กตะโกนพร้อมยิงจรวดนำวิถีออกมาอย่างไม่หยุดไปยังมิสซิ่งฮาร์ทและกวีผู้โชคร้าย(?)

“ชะอุ๊ย....เอ่อ....ไม่ได้ซ่อมรถให้ผมก็ได้นะคร้าบคนสวย...ไปล่ะ” กวีหนุ่มกระโดดขึ้นสามล้อของคนอย่างรวดเร็วแล้วปั่นไปอย่างไม่คิดชีวิต

“ท่านผู้ชมคร้าบ ขณะนี้จรวดของจูเลียห่างจากมิสซิ่งฮาร์ทที่ยังไม่ได้สติอยู่ 20 เมตรนะคร้าบ” แอนเนาส์เซอร์หยิบไมค์ขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมตะโกนออกไป

“ท่าทางเจ้าหนูนี่คงเป็นแค่เด็กธรรมดาสินะ” สปอร์นึกในใจแล้วหยิบน้ำตาลก้อนใส่ลงไปในน้ำชา

“ตอนนี้ เหลืออีก 10 เมตร นะคร้าบท่านผู้ชม”

“เหลือ 9 เมตรแล้วคร้าบท่านผู้ชม”


“เหลือ 8 เมตรแล้วครับ”

“ตอนนี้เหลือ 7 เมตรแล้วครับ”

“เหลือ 6 เมตร”

“เหลือเพียง 5 เมตรแล้วคร้าบ~!!!”

“เหลือเพียง 4 เมตรครับ~!!!”

“เหลือแค่ 3 เมตร~!!!”

“เหลือ 2 เมตรแล้วคร้าบ~!!!!!!!!!”

“เหลือแค่ 1 เมตรสุดท้ายแล้วคร้าบ~ !!!!!”

ทันใดนั้น เด็กหนุ่มลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมใช้ปลายนิ้วชี้หยุดวิถีกระสุนได้อย่างฉับพลัน

“โอ้วท่านผู้ชมคร้าบ~!!!!!!! มิสซิ่งฮาร์ทได้สติกลับมาแล้วคร้าบ” แอนเนาส์เซอร์ตะโกนออกมาอย่างเหลือเชื่อพร้อมเสียงเฮของผู้ชม

“อืม... เจ้าเด็กนี่เก่งกว่าที่คิดแฮะ” สปอร์นึกกล่าวออกมาเบาๆ

ส่วนมิสซิ่งฮาร์ท เมื่อหยุดวิถีกระสุนได้แล้วดีดกระเด็นไปคนละทิศละทาง

“เก่งมากจะเด็กน้อย ว่าแต่ มีไม่กี่คนที่หยุดกระสุนชั้นได้นะเนี่ย”

“มันก็ไม่ง่ายนักหรอกป้า” มิสวิ่งฮาร์ทตอบพร้อมมิวายเยาะเย้ย

“ระหว่างที่เราสลบอยู่ เราก็ได้ใช้ท่า โฟกัสซิ่ง พำนักจิตให้สงบไงล่ะ”

“รู้สึกว่าระหว่างที่สงบ มิสซิ่งฮาร์ทได้ใช้ท่าโฟกัสซิ่งอยู่นะครับคุณสปอร์” แอนเน่าส์เซอร์แอบหันมาคุยกับสปอร์สักครู่

“ก็น่าจะใช้นะ” สปอร์ตอบออกมาอย่างๆเงียบ แล้วทำท่าครุ่นคิดอย่างเคร่รงเครียด

“..........” แอนเนาส์เซอร์หันกลับไปพากย์การแข่งขันต่อ

“ท่านผู้ชมครับ ขณะนี้ทางด้านจูเลียที่กำลังตามหลังมิสซิ่งฮาร์ทอยู่ประมาณ 20 เมตร รวมระยะทางทั้งหมดที่วิ่งมาทั้งหมดก็ 10 กิโลเมตร กับอีก 30 เมตร
นะครับ”

“ป้าแก่นั่นห่างชั้นมาได้ระยะหนึ่งแล้วสินะ เอาล่ะ......” มิสซิ่งฮาร์ทพึมพัมก่อนจะหยุดวิ่งสักพักหนึ่ง

“เฮ้ย เจ้าเด็กนั่นหยุดทำไมอะ???” จูเลียนึกในใจแล้วเริ่มชะลอความเร็ว

“ ตอนนี้จูเลียเริ่มชะลอความเร็วแล้วครับ” แอนเนาส์เซอร์จดจ่ออย่างตั้งใจ

มิสซิ่งฮาร์ทพึมพัมบางอย่างเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นให้จูเลีย,แอนเนาส์เซอร์และผู้ชม

เมื่อจูเลียเคลื่อนที่เข้าไปใกล้ขึ้น หมอกควันเริ่มปกคลุมตัวมิสซิ่งฮาร์ท แล้วเด็กน้อยก็หันมาอย่างฉับพลันทำให้หญิงเหล็กลงไปกองกับพื้น

“อะ....อะไร....อะไรกันเนี่ย.....”

“ฮึฮึฮึ วิญญารข้าชะโลมด้วยน้ำตา ข้าจึงต้องการเลือดเจ้ามาชำระวิญญาณข้า วะฮะฮ่า~!!!”

“หึหึหึ... วิญญาณข้าชะโลมด้วยน้ำตา ข้าจึงต้องการเลือดเจ้ามาชำระวิญญาณข้า วะฮะฮ่า~!!!” เด็กน้อยผมทองตะโกนอย่างบ้าคลั่งดังกับตนเป็นผู้มีชัย ไซบอร์คสาวลงไปแดดิ้นกับพื้นอย่างทุรนทุราย

"แย่แล้วครับ จูเลียพลาดท่า โดนคุณไสยของมิสซิ่งฮาร์ทเข้าซะแล้ว" แอนเนาซ์เซอร์พากษ์ตามภาพที่เห็นในมอนิเตอร์ ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟของสปอร์มาจิบ

"จากการวิเคราะห์ น่าจะเป็นท่าที่ชื่อว่า อันคอมม่อน ดีซีส นะครับ" สปอร์แจง พลางก้มดูใบสมัครของมิสซิ่งฮาร์ท "แต่ตัวผู้ใช้เองก็มีโอกาสติดเชื้อได้นะครับ"

"โอย~~~*" เธอร้องโอดครวญพลางดิ้นไปมา เด็กน้อยผมทองเห็นดังนั้นจึงยิ่งหัวเราะอย่างสะใจ

"ฮ่าๆๆ เจ้าจะต้องทรมานมากกว่านี้~~~ วะฮ่ะฮ่า~~~!!"

"โอ๊ย~~~*"

"ทรมานมากกว่านี้!!!~~~~*"

"โอย~~~*" ไซบอร์คสาวดิ้นกับพื้นเหมือนไส้เดือนโดนขี้เถ้า ก่อนจะลุกขึ้นมาพลางทำหน้าสงสัย "แค่นี้พอรึยัง?"

เธอถาม ก่อนที่จะลงไปดิ้นกับพื้นต่อ

"ได้แล้วๆ ทำให้เหมือนว่าทรมานอีกนิดก็... เฮ้ย?!?!" เด็กน้อยผมทองร้องเสียงหลง หลังจากที่เห็นไซบอร์คสาวลุกขึ้นมาถาม

"อ้าว มิสซิ่งฮาร์ทแย่แล้วครับ โดนแผนซ้อนแผนอย่างนี้..." แอนเนาซ์เซอร์พากษ์

"โดยปกติแล้ว หุ่นไซบอร์คไม่น่าจะมีโอกาสโดนเชื้อโรคเล่นงานนะครับ" สปอร์เสริม

"โอย~~~*" ไซบอร์คสาวยังดิ้นกับพื้นไม่เลิก

"ป้าๆ พอเหอะ..." เด็กน้อยผมทองก้มลงมาสะกิดไซบอร์คสาว เธอค่อยๆ หยุดดิ้น พลางหันมายิ้มแหย๋ๆ "อ๊ะ... พอได้แล้วหรอ?"

"ว่าแต่ป้าเหอะ... ทำไมโดนไอ้นี่เข้าไปแล้ว ยังยืนอยู่ได้" เด็กน้อยผมทองถามพลางโชว์ขวดแก้วที่บรรจุสสารไม่มีรูปทรงสีประหลาดข้างใน

"อยากรู้มั้ยล่ะ?" เธอกล่าวพลางดึงดาบที่อยู่ใต้แขนข้างขวาออกมา ก่อนที่เธอจะตวัดดาบเล่มนั้นลงบนแขนซ้ายของเธอ

แกร๊ง!!!

"อ๊า~~~ เลือดไหลสาดกระเซ็นแล้ว~~~ แขนขาดแน่เลย~~~" เด็กน้อยเอามือปิดตาปี๋ ก่อนร้องเสียงหลง

"ดูซะก่อน ไอ้หนู..." ไซบอร์คสาวยื่นแขนข้างซ้ายให้เด็กน้อยดู

แขนข้างที่เด็กน้อยคิดว่า มันน่าจะขาดวิ่นจากแรงที่เธอฟาดลงมาและความคมของดาบ กลับอยู่ครบสามสิบสอง มีเพียงร่องรอยเหมือนกับรอยถลอกของประตูรถยนต์ที่โดนอะไรข่วนมา

"อย่าคิดว่าเชื้อโรคแค่นี้จะทำอะไรฉันได้" จูเลียหัวเราะดั่งผู้มีชัย ก่อนที่จะฉวยโอกาสระหว่างที่เด็กน้อยก้มมองดูมือของตนเอง วิ่งหนีไป

"ตายล่ะครับ จูเลียใช้ช่องโหว่ระหว่างการสนทนา ชิงวิ่งไปก่อนแล้วครับ" แอนเนาซ์เซอร์พล่ามใส่ไมโครโฟนตัวเล็ก

"ตอนนี้มิสซิ่งฮาร์ทเสียเปรียบของจริงแล้วครับ เพราะส่วนใหญ่วิธีการต่อสู้ของเขาจะเป็นการต่อสู้ระยะประชิด ระยะห่างอย่างนี้ คงยากที่จะวิ่งทันครับ" สปอร์วิจารณ์เสริม

"เมื่อกี้เด็กนั่นเล่นเราเกือบเสียจังหวะ แถมฝีเท้าก็ดีใช่ย่อย... ทำยังไงดี..." ไซบอร์คสาวบ่นพึมพำกับตนเอง "แถมแบตเตอรีก็เหลือไม่เยอะแล้วด้วย... ระยะห่างอยู่ที่ 13 เมตรโดยประมาณ... งั้น..."

จูเลียเริ่มหันรีหันขวาง ก่อนจะพบกับรถสาลี่ล้อเบี้ยวของแฟรงค์จอดอยู่ข้างทางด้านหน้า

"หากว่าเธอผ่านมาได้ยิน เพลงนี้~~~" กวีหนุ่มดีดกีตาร์โปร่งไป ร้องเพลงไปอยู่ท้ายรถสาลี่ ไซบอร์คสาวรีบวิ่งเข้าหากวีหนุ่มทันที

"ขอหลบในนี้แป๊บนึงนะ..." เธอกล่าวก่อนซุกเข้าไปอยู่ในกองเครื่องดนตรี

"เดี๋ยวๆ สาวน้อย เธอหนีใครมาน่ะ?" กวีหนุ่มถาม

"แบตเตอรี รีชาร์จ!" มีเพียงเสียงนี้เล็ดลอดออกมาเบาๆ จากใต้กองเครื่องดนตรี

"เธอไม่เป็นไรนะ?" กวีหนุ่มถามอีกทีเพื่อความแน่ใจ

"แบตเตอรี 8% รีเมนนิ่ง... ไฮเบอเนติ้ง ซิสเต็ม. แบตเตอรี รีชาร์จ แอคทิเวต!!!" เสียงที่เหมือนกับว่า จะดังมาจากอุปกรณ์ในตัวเธอดังขึ้น ก่อนที่พัดลมระบายอากาศในร่างของเธอทำงาน

"เฮ้อ..." กวีหนุ่มถอนหายใจ ก่อนพลิกหน้าหนังสือคอร์ดเพลง และนั่งดีดกีตาร์ต่อไป "ดวงตาของฉันนั้นมืดมิด~~~"



ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ขนาดใหญ่ ไซบอร์คสาวได้มองเห็นหญิงสาวผมยาวๆ ยืนอยู่อีกฟากของทุ่ง

"พี่คะ นั่นพี่ใช่มั้ย?..."

"จูเลีย..."

"พี่..." เธอร้องเรียกหญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนที่จะพยายามวิ่งเข้าไปหา แต่ทว่า...

...หญิงสาวผู้นั้นได้หายไป...

...กลายเป็นไซบอร์คหนุ่ม...

"ฝันไปหรือเปล่า เด็กน้อย" ไซบอร์คหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเขวี้ยงแผ่นดิสก์เก็ตใส่เธอ "ดิสก์เก็ตต์ มิสไซล์"

ตูม!!!

เธอโดนแรงระเบิดเข้าเต็มๆ ถึงขั้นลงไปกองกับพื้น

"อะไรกัน แค่นี้ยอมแพ้งั้นหรอ..." ไซบอร์คหนุ่มเย้ยหยัน ก่อนจะเดินเข้ามาจับคางของเธอเชิดขึ้น

“ฉันจะฆ่าแก... ไอ้เลว...” เธอตะโกนใส่หน้าของไซบอร์คหนุ่ม ก่อนจะถ่มน้ำลายใส่

ไซบอร์คหนุ่มบีบคางของเธอแรงกว่าเก่า ก่อนจะกระชากเข้าไปใกล้ๆ

"เธอมันก็เหมือนกับพี่ของเธอนั่นแหละ!"

...

"ไม่!!!" ไซบอร์คสาวแผดร้องสุดเสียง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมาเอามือกุมหน้าอก "ภาพหลอนอีกแล้วหรอ?..."

แพร่ด!!! โครม!!!

"โอย... แม่สาวน้อยละเมออะไรของเค้าเนี่ย?" กวีหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นมา หลังจากที่ตกใจจากเสียงแผดร้องเมื่อกี้จนร่วงลงจากรถ

"พ่อรูปหล่อ... ไอ้เด็กผมทองมันวิ่งผ่านไปหรือยัง?" ไซบอร์คสาวถาม

"อืมม์... เห็นว่าเพิ่งวิ่งผ่านไปไม่นานนะ" กวีหนุ่มยืนครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะตอบคำถามนั้น

"ขอบคุณมากนะ... เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วจะกลับมาช่วยซ่อมรถ" เธอกล่าวขอบคุณ แล้ววิ่งออกไป

"เมื่อกี้ไม่ทราบได้เหมือนกันว่า จูเลียเข้าไปทำอะไรในรถสาลี่ของนายแฟรงค์ แต่แน่ๆ เลยคือ ตอนนี้มิสซิ่งฮาร์ทนำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ครับ" แอนเนาซ์เซอร์พากษ์

"จากการคาดการณ์ของผม คิดว่าเธอน่าจะหาที่หลบสำหรับการรีชาร์จแบตเตอรีครับ เพื่อป้องกันการลอบโจมตีระหว่างนั้น ตอนนี้ต้องดูกันต่อแหละครับว่า เธอจะเดินเกมอย่างไร" สปอร์เสริม ก่อนจะหยิบกาแฟแก้วใหม่ขึ้นมาจิบ "เอ้อ... และแก้วที่นายจิบเมื่อกี้ เอาไปเลยนะ" เขาหันไปบอกกับตัวตลกสีส้มที่นั่งข้างๆ

"มาอีแบบนี้ ช่วยไม่ได้แฮะ... ท่าทางต้องขอยืมมาหน่อยล่ะ..." เธอค่อยๆ แง้มเกราะเหล็กเปิดพาเนลที่ข้อมือซ้ายขึ้น ก่อนที่จะปิดมันลงไป “โอเค สัญญาณโทรศัพท์มี... งั้นเล่นตามแผนนี้ละกัน...”

ไซบอร์คสาวหยุดนิ่ง ก่อนจะค่อยๆ พึมพำกับตัวเองเบาๆ

"ดาวน์โหลดดิ้ง สกิล มูฟ..."

"เอาแล้วครับ จับตาดูให้ดีๆ จูเลียจะมีไม้เด็ดอะไรออกมาครับพี่น้อง!" แอนเนาซ์เซอร์พากษ์ด้วยน้ำเสียงชวนลุ้น

"จากลักษณะแล้ว น่าจะเป็นการคัดลอกท่านะครับ" สปอร์คาดการณ์ พลางก้มลงมามองดูในใบสมัครของทั้งคู่ “จากข้อมูลทางนี้ระบุว่า สามารถคัดลอกได้ทุกท่าในโลกใบนี้ แต่ต้องมีสัญญาณโทรศัพท์ และแบตเตอรีเพียงพอ”

"ดาวน์โหลด คอมพลีต! ก็อปปี้แคท แอคทิเวต!" ไซบอร์คสาวตะโกนขึ้นมา ก่อนที่เธอจะใช้ปืนตะขอยิงเกี่ยวเสาไฟตรงหน้า และเหวี่ยงเธอขึ้นไปวิ่งบนหลังคาบ้านอีกครั้ง

"ตอนนี้ระยะห่างระหว่างจูเลียและมิสซิ่งฮาร์ทก็ลดลงทุกที... ทุกที... ทุกที... ตอนนี้จูเลียตามทันอีกแล้ว... อ๊ะ! เธอกระโดดลงไปแล้วครับ" แอนเนาซ์เซอร์บรรยายด้วยน้ำเสียงลุ้นระทึก เหมือนนักพากษ์ฟุตบอลวันแดงเดือด

ตึง!!!

เสียงเท้าของเธอกระแทกเข้ากับพื้นถนนที่ทำด้วยหินอ่อนอย่างดีดังสนั่น ก่อนที่หินอ่อนนั้นค่อยๆ ร้าวเป็นทางยาวแล้วแยกออก คล้ายๆ กับฉากในหนังฟอร์มยักษ์บางเรื่อง

"แว๊ก!!! ยัยป้ามหาภัย มาจากไหนนั่น?" เด็กน้อยผมทองตกใจสุดขีดหลังจากที่เห็นไซบอร์คสาวกระโดดมาขวางข้างหน้าของเธอ

"เอาล่ะ... ฉันขอคิดบัญชีเลยละกัน... ทบต้นทบดอกเลย~~~" จูเลียหยิบขวดแก้วที่บรรจุสสารไม่มีรูปทรงสีประหลาดขึ้นมา มันดูคุ้นตาหลายๆ คนมาก โดยเฉพาะตัวเด็กน้อยผมทองเอง

"เฮ้ย ไปเอามาจากไหน?" เด็กน้อยตกใจสุดขีด เมื่อเห็นไซบอร์คสาวเขวี้ยงขวดแก้วนั้นลงพื้นอย่างไม่ใยดี ก่อนจะใช้เท้าขยี้เศษขวดแก้วนั้นซ้ำ

"ทำอย่างนั้นเดี๋ยวก็ติดเชื้อเองหรอก"

"คิดหรอว่าไซบอร์คอย่างฉันจะติดเชื้อน่ะ... หึหึ..." ไซบอร์คสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงอำมหิตดั่งซาตานลงมาจุติ "ก็อปปี้แคท!!! อันคอมม่อน ดีซีส!!!"

หมอกควันเริ่มปกคลุมร่างกายของไซบอร์คสาว เธอค่อยๆ ก้าวเข้าหาเด็กน้อยผมทอง ก่อนที่เขาจะลงไปดิ้นกับพื้น

"หึหึหึ... วิญญาณข้าชะโลมด้วยน้ำตา... อ๊ะ ไม่ใช่สิ..." ไซบอร์คสาวกล่าว พลางหัวเราะคิกคัก "ร่างกายของข้าปกคลุมด้วยเหล็กกล้า ข้าจึงต้องการเลือดเจ้ามาชำระล้างร่างกายของข้า วะฮ่ะฮ่า~~~*"

"มิสซิ่งฮาร์ทแย่แล้วครับ จูเลียเล่นบทโหดอีกแล้ว... การแข่งขันครั้งนี้จะถือว่าเป็นการรังแกเด็กมั้ยครับเนี่ย? คุณสปอร์..." แอนเนาซ์เซอร์หันไปถามสปอร์

"ถ้าดูจากลักษณะแล้วก็เหมือนกับจะเป็นการรังแกเด็กครับ แต่ถ้าจูเลียประมาทก็อาจเจอเด็กลูบคมได้เช่นกัน สปอร์กล่าว พลางมองภาพของไซบอร์คสาวยืนหัวเราะอย่างสะใจดั่งนางพญา SM ภายในจอมอนิเตอร์ “ตอนนี้เราก็ได้แต่คอยดูว่า มิสซิ่งฮาร์ทจะหาวิธีการแก้พิษของตัวเองได้หรือไม่ เท่านั้นเอง”

“อ๊าก~!!! อัก....อะเฮื้อก~!!!!” เสียงครวญครางของเด็กน้อยซึ่งโดนพิษร้ายแรงเข้าไปอย่างจัง

“ท่านผู้ชมครับ ตอนนี้มิสซิ่งฮาร์ทอยู่ในอาการโคม่าแล้วครับ ถ้ายังไม่ฟื้นตัว เราคงต้องจบการแข่งขันแล้วครับ”

“ไม่นะ อย่างพึ่งจบ” มิสซิ่งฮาร์ทคิดในใจ แล้วกระดึบเข้าใกล้จูเลียอย่างช้าๆ

ขณะที่จูเลียกำลังวิ่งออกไปนั้น เธอหันกลับมาแล้วพบว่า...

“เฮ้ย??? เจ้าเด็กนั่นหายไปไหนน่ะ” เธอนึกในใจก่อนจะหยุดวิ่งแล้วเดินกลับมาดู

“ฮึฮึฮึ”

“เฮ้ย!!!!!!!”

ขาของจูเลียเริ่มแข็งและเย็น ความหนาวเหน๊บเริ่มคืบคลานไปทั้งขาของเธอ

“อะ....อะไรกัน???”

เธอพยายามขยับขาของเธอ แต่กลับทำให้ตัวความเย็นคืบคลานขึ้นมาเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงต้นคอ

เงามืดโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ด้านข้างพร้อมหมอกควัน แล้วเริ่มขยับเข้ามาใกล้เธอ

“ฮึฮึฮึ คุณป้า...คุณป้า...คุณป้า.. คาถามิราเคิลฮีลลิ่งของผม แก้แผนของป้าได้อย่างง่ายดายจริงๆ ฮึฮึฮึ”

“มะ....มิสซิ่งฮาร์ท.....บรื๋อ~” ไซบอร์คสาวผู้หนาวเหน็บพูด

“ท่านผู้ชมคร้าบ ตอนนี้สถานการญ์พลิกผลันอย่างแรงคร้าบ~!!! ซึ่งขณะนี้มิสซิ่งฮาร์ทหายจากเชื้อของตัวเอง และจูเลียก็กำลังโดนแช่แข็งอยู่ด้วยนะคร้าบ
~!!!!” แอนเนาส์เซอร์ประกาศออกมาด้วยความตื่นเต้น “ซึ่งที่มิสซิ่งฮาร์ทหายจากเชื้อโรคของตัวเอง ก็น่าจะเป็นผลจากคาถา มิราเคิล ฮีลลิ่งนะครับท่านผู้
ชม”

“ส่วนการที่จูเลียโดนแช่แข็ง ก็น่าจะเป็นผลมาจากคาถา ฟรอสเต็ด แฮนด์ นะครับ” สปอร์อธิบาย แล้วหยิบใบสมัครของทั้งคู่มาอ่าน

“เอาล่ะคุณป้า คราวนี้ผมจะได้ชำระวิญญาณจริงๆซักที ฮึฮึฮึ”

“ไม่มีทาง เจ้าเด็กน้อย~!!!!“ จูเลียตะคอก แล้วพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธณาการนี้

“แล้วเราจะได้เห็นกัน”

มิสซิ่งฮาร์ทนั่งลงแล้วพำนักจิตอย่างรวดเร็ว

“ท่าทางมิสซิ่งฮาร์ทจะใช้ท่าโฟกัสซิ่งอีกแล้วนะครับ แล้ว คิดว่าเค้าจะทำอะไรรึครับ คุณสปอร์”

“จากข้อมูลนี่.....เขาน่าจะกำลังใช้ท่า ดิแซสเตอร์ คอล อยู่นะครับ”

“ดิแซสเตอร์ คอล??? มันคืออะไรรึครับคุณสปอร์” แอนเนาส์เซอร์ถามอย่างสงสัย

“มันก็คือการเรียกหายนะหรือภัยธรรมชาติมาทำลายเหยื่อนะครับ” สปอร์ตอบตามใบสมัครของมิสซิ่งฮาร์ท

“!!!!!!!!!”

แอนเนาส์เซอร์ตกใจอย่างมาก ก่อนจะกลับไปดูจอมอนิเตอร์ต่อ

“ฮึฮึฮึ สายลมที่พัดผ่าน สายน้ำที่หลั่งไหล อสุนีบาตที่ผ่าลุกเป็นไฟ จงโรมรันใส่อริของข้า~!!!!!”

มิสซิ่งฮาร์ทแผดเสียงกึกก้องไปทั่วสนามการแข่งขัน ก้อนเมฆมืดครึ้มเริ่มปกคลุมท้องฟ้าพร้อมกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาทั่วทุกที่

“กรี๊ด~!!!!!!!!!!!!!” จูเลียหวีดร้องด้วยเสียงสูงปรี๊ด แล้วสายฟ้าก็ผ่ามาที่จูเลียพอดี

“แย่แล้วครับท่านผู้ชม ตอนนี้จูเลียโดนสายฟ้าผ่าเข้าไปอย่างจังแล้วนะคร้าบ” แอนเนาส์เซอร์นตะโกนด้วยความตกใจ

แต่….!!!!

“แคร็ก~!!!”

“เพล้งๆๆๆๆๆ~!!!!!”

แทนที่จูเลียจะไหม้เป็นตอตะโก สายอสุนีบาตกลับปลดปล่อยเธอออกจากการแช่แข็งของมิสซิ่งฮาร์ท

“ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยนะครับ แต่จูเลียหลุดออกจากคุกน้ำแข็งได้อย่างหวุดหวิดเลยคร้าบท่านผู้ชม~!!!!”

แอนเนาส์เซอร์ตะโกนอย่างเหลือเชื่อ ส่วนสปอร์ก็ยังนั่งสงบเสงี่ยมอยู่เช่นเดิม

“ฮึฮึฮึ คิดว่าแค่นี้จะหยุดชั้นได้เรอะ เจ้าเด็กน้อย?” ไซบอร์คสาวเยาะเย้ยกลับ พร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

แต่...มิสซิ่งฮาร์ทกลับก้มหน้าลงอย่างเงียบๆ โดยมีเสียงพึมพัมว่า “ธรณีจงพิโรธ และปลดปล่อยโทสะของเจ้าสู่อริแห่งข้า~!!!!!“

ทันใดนั้นเอง พื้นดินเริ่มสั่นไหว รอยแตกนองแผ่นดินกระจายไปทั่วพื้น ทำให้จูเลียตั้งหลักไม่อยู่

“เฮ้ย~!!!!!” จูเลียตะโกนก่อนทะยานขึ้นฟ้า แต่มิสซิ่งฮาร์ทยังไม่เลิกรา

“ฮึฮึฮึ อัคคีเจ้าจงปะทุขึ้น และเผาผลาญอริแห่งข้าด้วยเพลิงของเจ้า~!!!!”

ทันทีที่มิสซิ่งฮาร์ทพูดจบ แผ่นดินไหวก็หยุดลง แล้วรอยแตกก็เริ่มขยายตัวและลาวาอันร้อนระอุก็พุ่งออกมาจากพื้นพสุธามาที่หน้าของจูเลียโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“อ๊ากกกก~!!!!!!!!!!!!!!!”

การแข่งขันคู่ที่ 10 เสร็จสิ้นแล้ว
ทำการเปิดโหวตเป็นเวลา 3 วัน!!!!!

----------------------------------------------------------------

Julia

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 7/10 ในช่วงเทิร์นแรกตอนต้นเหมือนว่าจะมีรายละเอียดเยอะ มีการบรรยายเป็นก้อนๆแต่เว้นบรรทัดดูไม่น่าอ่าน
และหลังจากนั้นลงมาก็ดูโล่งขึ้นทันตา บางส่วนที่เป็นคำพูดแบบติดกัน

อ้างอิงจาก :

".............."(........................)"............"

ค่อนข้างเว้นได้ไม่ค่อยดีนัก บางส่วนของฟิคจะเป็นคำพูดขึ้นก่อนติดกันเป็นพรืด

อ้างอิงจาก :

"....."(..........)
"....."(..........)
"....."(..........)
"....."(..........)

-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 19/20 ส่วนนี้ถือว่าดีในระดับหนึ่งอ่านไม่ติดขัดอะไรมากนักดำเนินไหลไปได้เรื่อยๆ คำผิดมีเล็กน้อยพอให้อภัยกันได้
แต่ยังไงพวกท่าของจูเลียสปอร์มีความคิดว่าเขียนให้เป็นภาษา อังกฤษจะดีกว่าเยอะเลยครับผมว่า


-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 17/20 ชอบบรรยากาศ NPC ของเทิร์นท่านเครซมากเลยทีเดียว
มีการใช้สถานที่ประปรายดูไม่โดดเด่นอะไรมากนัก


-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 37/40 ชอบตรงเนื้อเรื่องมากพอสมควร ไหลลื่นไม่สะดุด แต่ยังขาดการบรรยาย
ที่ทำให้เห็นภาพมากขึ้น แต่ว่าโดยรวมถือว่าสนุกอย่างมีเสน่ห์ ทั้งวิธีการใช้อุปสรรคที่แปลกประหลาดแหวกแนวโดยที่ไม่จำเป็นต้องสู้กัน
แค่เข็นรถมาขวางก็พอแล้ว

-ตรงต่อเวลา มีความรับผิดชอบ 10/10 - ของเค้าจะมาาาาา~

MissingHeart
-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 7/10 ในช่วงแรกมีที่จะหักหลายจุดเหมือนกัน แต่มาแก้ได้ในช่วงหลัง แต่เทิร์นหลังก็มีบางส่วนที่เว้นไม่งามเช่นกัน

-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 16/20 คำผิดมีพอประมาณเท่าที่ดู และพวกชื่อท่าที่เป็นภาษาต่างประเทศบางท่าก็แนะนำให้ทับศัพท์
เหมือนกับเครซคุง เพราะบางทีอ่านแล้วรู้สึกขัดๆใจยังไงไม่รู้เหมือนกัน

-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 15/20 - NPC ที่เป็นอุปสรรคใช้ได้น้อยกว่าฝั่งนู้นอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ ส่วนสถานที่นั้นไม่ค่อยจะได้
ใช้ให้เป็นประโยชน์แก่ตัวละครเลยส่วนใหญ่จะไปเน้นใส่ท่า โครมครามกันมากกว่า


-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 35/40 สำหรับความลื่นไหลยังสู้ฝั่งนู้นไม่ได้นะครับ อาจจะเป็นเพราะประสบการ์ณด้วยส่วนหนึ่ง
แต่ว่าถือว่าอยู่ในระดับที่ดีมาก เพียงแค่ลองปรับจุดโฟกัสนอกจากตัวละครตัวเองขยายออกมาให้เห็นสภาพโดยรอบ คนรอบๆนอกจากตัวละครตัวเอง
ให้มากขึ้น ตีโจทย์การแข่งขันให้แตกว่ามันคือ "วิ่งแข่ง" เป็นต้นครับ~

-ตรงต่อเวลา มีความรับผิดชอบ 10/10 - ของเค้าดีจริงๆ



สรุปคะแนน
Julia
รวม 90

MissingHeart
รวม 83


ข้อควรปรับปรุง

Julia - สปอร์เองคิดว่าเรื่องชื่อท่าอะไรพวกนี้เปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษน่าจะดีกว่า อาจจะมีคำอ่านวงเล็บข้างหลังถ้ากลัวคนอ่านไม่ออกบางทีคำบางคำคนอ่าน
ไม่เหมือนกันอย่าง (weapon summon) ตัวสปอร์เองอ่านว่า 'เวพ่อน ซัมมอน' มากกว่า 'สัมม่อน' เวลาอ่านเลยกระตุกเล็กน้อย

นอกจากนี้ก็คือการบรรยายสภาพโดยรอบให้มากขึ้น บรรยายให้มากขึ้นเท่านั้นเองจัดบรรทัดให้น่าอ่านมากขึ้น เป็นต้น


MissingHeart - ทางนี้ก็เรื่องเดียวกันคือชื่อท่า และก็คำบรรยายให้มากขึ้น คำผืด และสำนวนเพราะๆ สามารถเพิ่มประสบการ์ณพวกนี้ได้ด้วยการอ่าน
ให้มากขึ้น จะทำให้เก่งขึ้นได้้อีกเยอะ สู้ๆ!



ด้วยเหตุนี้ขอโหวตให้ Julia ขอรับ!

shadow ขอให้คะแนนพร้อมเหตุผลตามนี้ ซืึงถึอว่าสมควรและเหมาะสมดีแล้ว

@ zilvilia

อ้างอิงจาก :

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10 : ถ้าไม่ห่วยจนถึงอ่านไม่รู้เรื่อง ผมให้ 10 นะ เพราะว่าเวลาแต่ง คำพูดของใคร ผมก็จะไว้ย่อหน้าเีดียวกันประมาณนี้ครับ
-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 10/10 : ถ้อยคำการบรรยายถือว่าเฉยๆครับ แต่นั่นไม่ถือว่าเป็นความผิด ส่วนภาษาไทยถูกต้องครับ(ถ้าคำไหนผมไม่ผิดด้วยนะ... - -)
-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : ข้อนี้ไม่มีอะไรต้องหักครับ ใช้ได้สมบูรณ์ดี แม้ว่า NPC จะออกมารูปแบบซ้ำๆหน่อย แต่ด้วยเงื่อนไขกำหนดจึงจำเป็น ผมเลยถือว่าไม่ผิดครับ
-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20 : ดึงถึงสภาพตัวละครของตัวเองได้ดีครับ ไม่ลืมว่าตัวเองเป็นไซบอร์ค ต้องมีำทำอย่างนั้นอย่างนี้ เลยให้เต็มครับ

รวม 50/50

@ Lugia servant

อ้างอิงจาก :

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10 : ถ้าไม่ห่วยจนถึงอ่านไม่รู้เรื่อง ผมให้ 10 นะ เพราะว่าเวลาแต่ง คำพูดของใคร ผมก็จะไว้ย่อหน้าเีดียวกันประมาณนี้ครับ
-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 9/10 (ถ้อยคำสละสลวยมากโดยเฉพาะบางท่าครับ แต่ภาษาไทยผมเห็นว่ามีผิดบ้างครับ ตกหล่นบ้างอะไรบ้าง)
-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : ข้อนี้ไม่มีอะไรต้องหักครับ ใช้ได้สมบูรณ์ดี แม้ว่า NPC จะออกมารูปแบบซ้ำๆหน่อย แต่ด้วยเงื่อนไขกำหนดจึงจำเป็น ผมเลยถือว่าไม่ผิดครับ
-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 17/20 : ผมว่าไม่ลื่นไหลนะครับ (เทริน 2) ผมงงๆบางที่ อยู่ดีๆโจมตีเขาทำไม มาได้ไง ยังงงบ้างครับ ลองอธิบายเพิ่มขึ้นก็ดีครับ

รวม 46/50

ผมขอประกาศ ยกคะแนนให้ zilvilia ครับ

ตัดเอีย

แอนเนาซ์เซอร์ให้เสียงภาษาไทยอย่างออกรสออกชาด



ลูเกีย


-คำผิด

- ซาวด์เอฟเฟคไม่ชัดเจนอีกแล้ว

- จูเลียกล่าวกลับแล้วเตรียมยิงจรวด

- ไม่ใช่สึบาสะนะที่มิสไซลจะช้าขนาดกว่าจะไปถึงแล้วระลึกชาติได้


เฮียนก

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10 : โอเึค ผมไม่ปวดตา

-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 9/10 : มีคำผิดนิดนึงนะครับ เช่นคำว่า "ชาด" ขอตัดนะ

-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : เพอร์เฟ็ค


-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20 : โอเคครับมีลูกเล่นขึ้นตึกขึ้นเขา มีแผนการหลอกล่อบาร์ด ใช้กลยุทธ์ เยี่ยม

รวม 49/50


lugia

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10 : โอเคอ่ะสบายตาดี แปลกๆบ้างแต่ไม่คิดแล้วกัน
-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 4/10 : คำผิดเยอะมากในตอนสอง แสดงถึงความไม่ใส่ใจในการแต่งเลย ถ้าไม่ตัดโหดคงไม่ยุติธรรมต่อคนที่ตรวจแล้วตรวจอีกกว่าจะเอามาลงนะครับ ตอนสี่ก็มีประปราย นับว่าตอนสี่ช่วยไว้นะครับ แล้วยังมีเรื่องซาวเอฟเฟคที่อยู่ๆก็โพล่งขึ้นมา ไม่มีคำอธิบาย ตัดอีกครับ

-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : โอเคครับ เยี่ยมกว่าผมอีกไม่ตัีดครับ
-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 18/20 : ตัดในส่วนที่ไม่มีลูกเล่นนะครับ ตรงๆกันเลย จะใช้ท่าก็ใช้่ มีแผนการแค่ครั้งเดียวก็ตรงที่แช่แข็งก่อนแล้วปล่อยท่าไม้ตาย อันนี้ยอดเยี่ยมครับ แต่ต้องตัดเพราะถ้าใช้มาตรฐานเดียวกับเฮียนกแล้ว เฮียนกใช้แผนการเยอะกว่ามาก และใช้ประโยชน์จากพื้นที่การเข้าแข่งขันอีกด้วย

รวม 42/50



คงไม่ต้องบอกแล้วนะโหวตใคร

ตอนนี้ผมมองเห็นผลโหวต และสามารถโหวตได้ละ

เครทคุง

-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10

-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 10/10 (มีผิดน้อยมาก รู้สึกว่าคำเดียว)

-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 (ใช้ได้อย่างดีเลยละ)

-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20 (ผมว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง)

50/50ครับ สำหรับเครทคุง

ลูเกียคุง


-บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10 (อ่านสบาย และไม่มีอะไรลำบากเลยเหมือนกันครับ)

-ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 9/10 (ความจริงอยากให้เต็มนะครับ แต่จำนวนมันมากกว่าเครทคุงจริงๆ ถ้าให้เต็ม ก็จะไม่ยุติธรรมต่อเครทคุงเหมือนกะนน่ะครับ)

-ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 (อันนี้เต็มครับ)

-เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20 (แต่งได้สนุกเหมือนกันน่ะครับ)

ลูเกียคุงนั้นทำดีแล้วนะครับ แต่หมั่นตรวจทานงานอย่างละเอียดก่อนที่จะลงน่ะครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ตอนแรกผมกะให้เสมอน่ะ ^^"

49/50ครับ ของลูเกียคุง

สรุป ผมขอเลือกเครทคุงนะครับ

พิมพ์เสร็จแล้วแต่เน็ตเน่า ข้อความหายหมด กรี๊ดดดดดด orz

Julia Zivillia

อ้างอิงจาก :

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 9/10 : หักจุดเดียวกับสปอร์ บางจุดคำพูดขึ้นต้นบรรทัดเป็นแถบๆเลยค่ะ =_=;

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 8/10 : มีคำผิดอยู่บ้าง บางจุดบรรยายห้วนไปนิด แล้วก็ ตัวหนอน(~) เยอะไปหน่อยค่ะ อย่างเช่น ตรงที่ร้องโอดโอยเพราะบาดเจ็บเนี่ย ลองเปลี่ยนจาก "โอย~~~*" เป็น "โอย....." มันจะดูหมดเรี่ยวหมดแรงมากกว่านะคะ

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : มีแอนเนาซ์เซอร์กับแฟรงค์แทรกอยู่ทุกรูขุมขน! แจ๋ว!!

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20 : ชอบเนื้อเรื่องพี่เครทอ้ะ ลื่นไหล แล้วก็มีมุกฮาๆเยอะดี ให้เต็มค่ะ

Total : 47/50


Missingheart

อ้างอิงจาก :

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 9/10 : บางจุดโล่งไปทั้งที่ยังบรรยายได้อีก ส่วนบางจดที่ควรแยกก็กลับติดกันเป็นพรืด เลยอ่านแล้วเมาๆนิดหน่อย

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 6/10 :
- มีคำผิดประปราย
- บรรยายห้วนๆ => อ่านแล้วอารมณ์ยังค้างๆอยู่ แต่เนื้อเรื่องกลับตัดไปบรรยายส่วนอื่นแทนซะแล้ว
- คำพูดของตัวละครดูแปร่งๆในหลายๆจุด ใช้คำพูดเวิ่นเว้อไปบ้าง / พูดอะไรเป็นแพทเทิร์นเดิมซ้ำๆกันบ้าง
- ตรงช่วงนับถอยหลัง 10 เมตร อ่านแล้วรู้สึกขัดๆนะ มันเป็นแพทเทิร์นเดียวกันเกินไปน่ะ ลองเปลี่ยนๆคำพูดดูบ้างเพื่อความมีสีสัน ^^

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10 : ถือว่างัดโฆษกออกมาเยอะ ไม่หักๆ

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 18/20 : เนื้อเรื่องจืดไปนิด คราวหน้าลองสร้างจุดดึงดูดความสนใจขึ้นมา เช่น มุกตลก ฉากตื่นเต้น ฯลฯ จะทำให้ฟิคชั่นดูมีเสน่ห์และน่าติดตามมากขึ้นนะ ^^

Total 43/50



จึงขอโหวตให้ Julia ด้วยประการฉะนี้แล


###########

ปล. พิมพ์ผิดกันเยอะๆ ระวังจะเสื่อมนะเธอว์...

"เวพ่อน สัมม่อน!!!"

แอนเน่าส์เซอร์แอบหันมาคุยกับสปอร์สักครู่

Julia

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 8/10
-บรรทัดปวดตาอย่างแรง

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 9/10
-จะหักก็เพราะชื่อท่านี่แหละ =w="

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10
-อันนี้ไม่ว่ากัน โอเคค่ะ

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 19/20
-ส่วนตัวคิดว่าลำดับออกมาได้ดี แต่มันไม่น่าติดตามเท่าไหร่ หักแหละกัน =w="



Heart

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 9/10
-ส่วนตัวคิดว่าดูดีกว่าด้านบน

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 6/10
- คำผิดเยอะมากเลยเธอ

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10
-ใช้น้อยกว่าด้านบน แต่ให้แหละกัน

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 16/20
- วิ่งแข่งนะคะ วิ่งแข่ง...



คะแนนรวม

Julia - 46
Heart - 41

โหวต Julia โดยประการละฉะนี้!

Julia

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 9/10
- เทิร์นแรกรู้สึกปวดตานิดหน่อยครับ(มันดูติดกันเป็นพรืดยังไงไม่รู้)

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 10/10
- เท่าที่อ่านมาก็ดูดี คำผิดเท่าที่เห็นไม่มีนะ

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10
- ชอบกวีมากครับ ได้อารมณ์ดี

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 20/20
- อ่านแล้วเข้าใจดี ไม่งงนะ



Heart

บรรทัดอ่านง่ายสบายตา 10/10
- ส่วนตัวคิดว่าดูดีกว่าด้านบน

ถ้อยคำสละสลวย ภาษาไทยถูกต้อง 9/10
- เท่าที่ดูมีภาษาวิบัติหลายคำนะ แต่ก็พอดูได้(เพราะผมก็ใช้แหละ) และบางคำพิมพ์ผิดรึเปล่า

“ชะอุ๊ย....เอ่อ....ไม่ได้ซ่อมรถให้ผมก็ได้นะคร้าบคนสวย...ไปล่ะ”

มันน่าจะ “ชะอุ๊ย....เอ่อ....ไม่ต้องซ่อมรถให้ผมก็ได้นะคร้าบคนสวย...ไปล่ะ”

ลักษณะการใช้ NPC และพื้นที่ที่จัดมาให้ 10/10
- ก็โอเค

เนื้อเรื่องไหลลื่น มีลูกเล่น มีเหตุผล สนุก น่าติดตาม 18/20
- ขอตัดนิดหน่อย นี้มันการวิ่งแข่งไม่ใช่หรอครับ แล้ว

ขณะที่จูเลียกำลังวิ่งออกไปนั้น เธอหันกลับมาแล้วพบว่า...

“เฮ้ย??? เจ้าเด็กนั่นหายไปไหนน่ะ” เธอนึกในใจก่อนจะหยุดวิ่งแล้วเดินกลับมาดู

เดินกลับมาทำไม?

และก็

“ป้าแก่นั่นห่างชั้นมาได้ระยะหนึ่งแล้วสินะ เอาล่ะ......” มิสซิ่งฮาร์ทพึมพัมก่อนจะหยุดวิ่งสักพักหนึ่ง

“เฮ้ย เจ้าเด็กนั่นหยุดทำไมอะ???” จูเลียนึกในใจแล้วเริ่มชะลอความเร็ว

“ ตอนนี้จูเลียเริ่มชะลอความเร็วแล้วครับ” แอนเนาส์เซอร์จดจ่ออย่างตั้งใจ

ป้าแกชะลอความเร็วทำไม? ไม่รู้นะ แต่เป็นผม ผมจะไม่ชลอนะ

คะแนนรวม

Julia - 49
Heart - 47

เพราะฉะนั้น ขอโหวตให้ Julia ด้วยเหตุผลดังประการ

Julia Zilvilia Vs. MissingHeart

ผลการแข่งคือ Julia Zilvilia ชนะไปด้วยคะแนน 7 ต่อ 0
ลงเสมอทั้งหมด 1 คะแนน

ผู้ลงคะแนนโหวตทั้งหมด : 8 ท่าน
จากนี้เป็นเวลา 3 วันให้ Julia Zilvilia ลงเทิร์นจบด้วยครับ...


หากไม่สามารถลงได้ใน 3 วันนี้ให้แจ้งกำหนดแน่นอนในการลง
ส่วนผู้แพ้อย่างเพิ่งเสียใจการแข่งขันยังไม่จบอย่าเพิ่งเก็บข้าวของออกจากนคร

เรายังมีการแข่งพิเศษให้ด้วยครับ....

"กรี๊ด!~~~~~~*" ไซบอร์คสาวร้องสุดเสียง ก่อนจะลนลานหาทางเหวี่ยงตัวเองหนีจากรอยแยกที่พื้นและลาวาที่ไหลพุ่งขึ้นมา เด็กน้อยผมทองได้แต่ยืนหัวเราะอยู่ท่ามกลางภัยพิบัติที่ตนเรียกดั่งคนบ้า

"ตายล่ะครับ ถนนค่อยๆ ปริแตกออกเป็นสองซีก ลาวาพุ่งอย่างน้ำพุที่พา*ปี๊บ*กอนเลยครับ ตอนนี้เธอจะทำอย่างไรต่อไป..." แอนเนาซ์เซอร์บรรยายอย่างถึงพริกถึงขิง เหล่ากองเชียร์บ้างก็ลุ้นตัวโก่ง บ้างก็สวดมนต์ภาวนาอย่าให้บ้านตัวเองโดนธรณีสูบ

"อย่างกับในหนัง 'สอง*ปี๊บ*หนึ่งสอง' เลยนะครับ... แต่...เอ...กติกาได้ระบุไว้ตั้งแต่ก่อนแข่งแล้วว่า ห้ามทำสิ่งก่อสร้างพังนี่ครับ..." สปอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง ก่อนจะมองไปทางมอนิเตอร์ พลางหันไปมองผู้ชมรอบๆ

"ตอนนี้ช่างเรื่องกติกาก่อน ชาวบ้านกำลังมันกันอยู่" แอนเนาซ์เซอร์กล่าว

"ตายล่ะ... ดูท่าเด็กนั่นจะไม่เลิกราวีด้วยลาวานรกนี่แน่ๆ... อย่าบอกนะว่า มันจะจบเพียงแค่นี้..." ไซบอร์คสาวพึมพำ ก่อนจะเหวี่ยงตัวเองหนีไปตามตึกเรื่อยๆ

"ป้านี่ท่าทางจะอินกับหนังมนุษย์แมงมุมมากนะเนี่ย ฮ่าๆๆ" เด็กน้อยหัวเราะ ก่อนจะกระโดดข้ามรอยแยกไปมา "ดูซิว่า จะหนีไปได้ซักกี่น้ำ"

ไซบอร์คสาวเหวี่ยงตัวเองหนีลาวาที่พุ่งขึ้นเป็นระยะ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงที่ตลาดสด ข้างๆ หอพักของอาซ้อมาลัย

"ป้ามาได้แค่นี้สินะ..." เด็กน้อยไล่ไซบอร์คสาวจนมาถึงแผงขายของสด พร้อมกับมือของเขาที่ไอเย็นระเหยขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด "มามะ... มาให้เด็กน้อยแช่แข็งซะดีๆ..."

"หนอย..." จูเลียหันไปรอบๆ

"หนีไปไหนไม่ได้แล้ว... ถึงทางตันแล้วแหละ" มิสซิ่งฮาร์ทกล่าวด้วยน้ำเสียงประหนึ่งผู้กุมชัยชนะ พลางเดินเข้าไปใกล้ๆ จูเลีย

"ฉัน..." ไซบอร์คสาวทำเสียงหวาดกลัว ก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปาก "...ชนะแล้ว"

เธอกล่าวประโยคที่หลายๆ คนยากที่จะเชื่อ เด็กน้อยหัวเราะลั่นตลาด

"หนีหัวซุกหัวซุนอย่างกับหมาจนตรอกอย่างนี้ ยังจะมีน้ำหน้ามาพูดอีกหรอว่าตัวเองชนะ..."

"เดี๋ยวก็รู้" เธอพูดก่อนจะถ่มน้ำลายใส่หน้าของเด็กน้อย

"หนอย... นังนี่... อวดดีนัก" เด็กน้อยฉายแววตาคมกริบ พลางเอามือปาดน้ำลายของไซบอร์คสาวออก

"เรียบร้อย... เข้าทางของฉันล่ะ..." ไซบอร์คสาวกล่าว

"เข้าทางอะไรของคุณป้า หือ?..." เด็กน้อยหัวเราะเยาะ ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่า มีอะไรเย็นๆ ที่ใบหน้าของเขา "...นะ...นี่...นี่มันอะไรกัน"

"ฟรอสเต็ด แฮนด์ ของเธอไงล่ะ... เด็กน้อย" จูเลียช่วยตอบคำถามของมิสซิ่งฮาร์ท พลางชำเลืองมองร่างของเขาที่ค่อยๆ ถูกน้ำแข็งเกาะรอบๆ ตัว ด้วยสายตาเย้ยหยัน

"ไม่... ไม่จริง..."

"เด็กน้อย... เธอมาได้แค่นี้สินะ... ฮ่าๆๆๆๆ" จูเลียหัวเราะดั่งปิศาจร้ายจากขุมนรก ก่อนจะเดินจากไป

"โอ้ว การแข่งขันครั้งนี้ดูท่าจะรู้ผลแล้วครับ จูเลียสามารถพลิกเกมกลับมาเป็นต่อได้อีกครั้ง" แอนเนาซ์เซอร์ให้เสียงภาษาไทย พลางหยิบแก้วกาแฟใบใหม่ของสปอร์มาจิบ

"โดยสัญชาตญาณของคนเรา เมื่อมีอะไรมากระทบที่ใบหน้า มักจะใช้มือปัดออกครับ... นับว่าจูเลียฉลาดมากครับ ที่สามารถแกล้งทำให้เหมือนกับสถานการณ์เป็นรอง แล้วมาตลบหลังด้วยแผนนี้..." สปอร์กล่าวพลางก้มดูใบสมัคร "แล้วทำไมไอ้คุณปิเอโร่ถึงมาจิบแก้วใหม่ของผมล่ะเฮ้ย?"

"จำคำของฉันเอาไว้เลย... อาวุธยุทโธปกรณ์ที่อานุภาพร้ายกาจเพียงใด... หากอยู่กับคนที่ใช้ไม่เป็น มันก็มีค่าด้อยกว่าไม้จิ้มฟัน..."

ไซบอร์คสาวกล่าวกับก้อนน้ำแข็ง ก่อนค่อยๆ ออกตัววิ่งเบาๆ ไปตามเส้นทางต่อไป

"จูเลียเริ่มออกตัววิ่งอีกแล้วครับ แต่ดูแล้วรอบนี้เหมือนวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่ที่สวนลุมฯ เลยครับ" แอนเนาซ์เซอร์บรรยาย

"กว่าน้ำแข็งที่เกาะมิสซิ่งฮาร์ทละลาย คงต้องรอนานเลยแหละครับ" สปอร์เสริม



เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆ นี่ก็ตกเย็นแล้ว...



"ตายละ... พลาดท่าแล้ว" เด็กน้อยผมทองที่เพิ่งหลุดจากพันธนาการของตัวเอง หันมองรอบๆ ตัว ก่อนจะออกตัววิ่งไปตามเส้นทาง

"มันเจ็บจนเกินที่ใจจะทน เจ็บจนหมดแรงแม้ยืนก็ล้ม~~~" เด็กน้อยได้ยินเสียงเพลงของกวีแฟรงค์ลอยมาตามลม จึงรีบปรี่เข้าไปถาม

"นี่นาย... เห็นยัยป้าหญิงเหล็กมั่งรึเปล่า?"

กวีแฟรงค์ที่นั่งดีดกีตาร์โปร่งอยู่ที่ท้ายรถสาลี่ทำท่านึก ก่อนจะค่อยๆ กล่าว

"อ้อ... แม่ไซบอร์คสาวน้อยนั่นน่ะหรอ..."

"ใช่ๆ" มิสซิ่งฮาร์ทพยักหน้า

"เข้าเส้นชัยไปนานแล้วย่ะ" เสียงหญิงสาวดังออกมาจากอีกฝั่งของรถสาลี่ "พ่อรูปหล่อ ฉันซ่อมรถให้เสร็จแล้วนะ"

"อ้าว ไหง๋เป็นงั้นล่ะ?" มิสซิ่งฮาร์ทถาม

"ก็เจ้ามัวยืนนิ่งเป็นก้อนน้ำแข็งอยู่ในตลาดเองนี่..." กวีแฟรงค์กล่าวกับเด็กน้อย ก่อนหันไปหาทางอีกด้านของรถ "แต๊งค์กิ้วนะ แม่สาวน้อย"

"จ้า~~~" ไซบอร์คสาวตอบรับ ก่อนค่อยๆ เดินกลับไปยังหอพักของอาซ้อมาลัย

"ป้าจะไปไหนน่ะ?" มิสซิ่งฮาร์ทตะโกนเรียกเธอ

"กลับห้องสิจ๊ะ..."

ไซบอร์คสาวตอบอย่างใจเย็น ก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหู

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ... อาวุธที่ทรงพลังที่สุดบนโลกในนี้... ก็คือ... ความคิดของมนุษย์นี่แหละ..."

เด็กน้อยทำท่างุนงงกับประโยคที่ไซบอร์คสาวกล่าว เธอได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

"และก็... ฉันอายุแค่ยี่สิบเองนะ อย่าเสียมารยาทเรียกฉันว่าป้าอีกล่ะ... เด็กน้อย"

เธอกระซิบเบาๆ ก่อนหันมายิ้มให้มิสซิ่งฮาร์ท แล้วค่อยๆ เดินหายลับเข้าไปในหอพัก

===============================================

Writer's Talk :
เหนื่อยเหมือนกันแฮะ กว่าจะจบแมทช์นี้ได้