[ปิดโหวต] : DAISY VS. นัวร์ ฮาร์ท นัวร์เป็นฝ่ายเข้าเส้นชัยยยยย

การแข่งขันคู่ที่ 6. DAISY VS. นัวร์ ฮาร์ท
สถานที่ : ภูเขาไฟทางตะวันออกเฉียงใต้


ลักษณะการแต่ง :Bird eyes view
จำนวนเทิร์น :: 4 เทิร์น

รายละเอียด : การแข่งขันวิ่งสู้ฟัดผ่านทะลุอุปสรรคเข้ามายังโดมการแข่งขัน
โดยเริ่มจากจุดสตาร์ทที่ห่างออกไปราวๆ 30-40 กิโลผู้เข้าแข่งขันจะต้องวิ่ง
แข่งกันจนกว่าฝ่ายใดจะเดี้ยง!!

ภูเขาไฟ ภูเขาไฟ ภูเขาไฟ!!! ร้อนระอุกับแมกม่าที่ไหลผ่านลงมาจากปากปล่อง
ทำให้การวิ่งสู้ฟัดพบเจอกับความยากลำบากนักแล

NPC ที่ต้องใช้ :
อุปสรรค : สปอร์.เอส.ดาร์คเดธ (สร้างมอนเตอร์ขึ้นมากลั่นแกล้ง)
โฆษก : แอนเนาซ์เซอร์

ผู้วิจารย์การแข่งขัน :นักวิจารณ์


*ผู้วิจารย์ให้ผู้เล่นแต่งว่ากำลังวิจารย์การต่อสู้ ออกแนวอธิบายท่าหรือการคาดการล่วงหน้าก็ได้ โดยที่จะนั่งพากษ์อยู่ในโดม

TURN 1/2/3 : Finish!!
TURN 4 :: 14 มีนา

Theory of Xero กับ Friday ได้ไปตกลงกันหลังไมค์แล้วว่า

จะสลับเทิร์น ให้ Friday เป็นผู้เริ่มเทิร์น 1 ก่อน

จึงมาแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันค่ะ =_=;

TURN 1





“ขอต้อนรับเข้าสู่การประลองครั้งแรกนะขอรับ”


ตัวตลกในชุดสีส้มสดใสเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรยิ่ง ดวงตาแสนซุกซนของเขากวาดมองผู้เข้าแข่งขันทั้งสองนางอย่างอารมณ์ดี ช่างขัดกับบรรยากาศโดยรอบที่ดูขมุกขมัวไปด้วยควันไฟและเศษขี้เถาที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ ของเหลวสีแดงที่พวยพุ่งอกจากปากปล่องภูเขาและไหลหลั่งเหมือนธารน้ำตก ก่อนจะกัดเซาะแผ่นหินจนปริแตกแยกเป็นสาย กลายเป็นแม่น้ำเพลิงไฟที่ร้อนระอุ ที่เพียงผินมองก็เกรงว่าจะมอดไหม้ไปในบัดดล



“ในการแข่งขันครั้งนี้ท่านผู้เข้าแข่งขันจะต้องวิ่งฝ่าลาวาที่มีความร้อนสูงหลายองศาเซลเซียส อ๊ะ กระผมบอกว่าวิ่งนะขอรับ เพราะฉะนั้นถ้าหากท่านผู้แข่งขันใช้วิธีการอื่น จะถือว่าผิดกฎกติกานะขอรับครับผม ~”


“แต่ว่าท่านผู้เข้าแข่งขันนั้นสามารถใช้วิธีต่างๆในการขัดขว้างผู้เข้าแข่งขันอื่นได้ตามสบาย แล้วที่สำคัญอย่าลืมนะขอรับว่าบริเวณนี้มีโอกาสที่จะเสียโฉมได้เลยนะขอรับ ระมัดระวังตัวหน่อยนะขอรับ ~ ”


“โดยเฉพาะแม่ตุ๊กตาน้อยของผม โดนไฟลวกขึ้นมาเดียวจะไม่มีชายใดแลนะขอรับ ~”


ปื้ด..!



“อย่าอยู่เลยไอ้ตัวตลกเส็งเคร็ง ! ดาต้าเทรซ !!”


พลันเลื่อยไฟฟ้ามหาภัยก็ปรากฏอยู่ในมือของหญิงสาวนามว่าเดซี่ ก่อนจะเธอจะวิ่งตามเจ้าตัวตลกสีส้มไปด้วยความไวที่เหลือเชื่อในหลายความหมาย ปล่อยให้อีกหนึ่งนางได้แต่กระพริบตาปริบๆ เอียงหัวไปซ้ายทีขวาทีด้วยความสงสัย ครั้นหันไปมองไปรอบตัวไม่มีใครเลยสักคน ก็นึกเสียว่าเป็นการเล่นไล่จับที่เจ้านายมักชอบเล่นกับตนเสมอ


“ทั้งสองคนรอนัวร์ก่อนสิเมี้ยว !”



-



“เล่นไล่จับกันแบบนี้ก็น่าเบื่อแย่สิครับ”


ใบหน้าเปื้อนยิ้มของหนึ่งบุรุษกำลังจับจ้องอยู่หนึ่งโฆษกและสองผู้เข้าแข่งขันอย่างสนุกสนาน ริมฝีปากอวบอิ่มกัดกินผลองุ่นลูกหนึ่งจนแหว่งขาด น้ำหวานจากผลองุ่นเปรอะเปื้อนรอบมุมปากก่อนจะไหลผ่านซอกคอขาวนวล และซึมซับเข้าไปในเนื้อผ้าก่อนจะละลายหายไปกับความมืดมิดดั่งรัตติกาล


“วงเหล้าขาดกับแกล้มฉันใดก็คงเหมือนกับการแข่งขันที่ไร้อุปสรรคฉันนั้น..”


สปอร์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาเริ่มเห็นลางสังหรณ์บางอย่างที่ดูขมวดปมจนยุ่งเหยิง ช่างเป็นเรื่องน่าบันเทิงเริงใจสำหรับเขาเสียจริง นิ้วเรียวดีดจนเกิดเสียงดังเป๊าะ เงามืดบางอย่างกระโจนผ่านร่างที่นอนเหยียดกายบนพรมแดง ก่อนพุ่งทะยานสู่ผู้เข้าแข่งขัน.. ไม่สิ ดาราสองนางที่จะมอบความหรรษาให้เขาอย่างไม่มีสิ้นสุด


“หวังว่าละครเรื่องนี้คงสนุกเหมาะสมกับรสชาติของกับแกล้มนะครับ..หึ หึ”



- -



“อย่าหนีสิไอ้ตัวตลกสีส้ม !”


“ฮะๆไม่หนีผมก็ถูกผ่าออกเป็นสองซีกสิขอรับ ~”


“แง.. ทั้งสองคนนั้นรอนัวร์ด้วยสิเมี้ยว”


เสียงเอะอะเอ็ดตะโรของหนึ่งหนุ่มกับสองสาวยังคงดังอยู่ไม่ขาดสาย โดยที่ทั้งสามไม่รู้เลยว่ามีบางสิ่งกำลังมุ่งมาทางพวกเขา เงาดำนั้นตกลงในบ่อลาวาตรงหน้าของเดซี่และแอนเนาเซอร์ ทำให้ทั้งสองถึงกับชะงักและถอยร่นออกจากบริเวณนั้นสองถึงสามก้าว หมอกควันที่ปกคลุมร่างดำมืดนั้นค่อยๆจางลง เผยให้ร่างกลมเกลี้ยงดุจลูกหินสีดำ มันส่งเสียงคำรามแสนน่ากลัวดังก้อง..


“หนืดดดด !!”


“เมี้ยว?”

“เห?”


ภาพตรงหน้าทั้งสามก็คือสไลม์สีดำขนาดเท่าลูกบอลกำลังส่งสายตาวิ๊งๆชวนให้ผู้พบเห็นใจอ่อน เจ้าสไลม์น้อยติดโบว์สีชมพูสดใส ตาที่ดูกลมโตผิดปกติคาดว่าน่าโดนเจ้าของจับใส่บิ๊กอายของแท้จากประเทศโค -ตื้ด- อีกทั้งท่าทางสะดีดสะดิ้งชวนให้กระทืบให้เละนั้น ทำให้ความเงียบปกคลุมบริเวณนั้นอยู่เป็นเวลานาน


“ที่แท้ก็สไลม์นี่เองขอรับ นึกว่าจะมีอะไรสะ..”


ปุ่ง !


ไม่ทันที่เจ้าตัวตลกจะพูดจบ แมกม่าที่อยู่ใต้พื้นดินก็พร้อมใจกันประทุขึ้นมาเป็นน้ำพุขนาดใหญ่ เจ้าตัวตลกสีส้มเห็นทีจะเกิดเรื่องยุ่งยากในไม่ช้า จึงขอจรลีลาไปในทันที ทิ้งให้สองสาวมองตากันปริบๆ ก่อนจะเริ่มออกวิ่งอีกครั้งโดยมีเจ้าสไลม์กุบลิ๊งไล่ตามมาพร้อมกับแมกม่าที่ระเบิดออกมาเป็นระยะๆ


“ไหนว่าเป็นสไลม์ปกติไงไอ้เจ้าตัวตลกบ้า นี่มันสไลม์ภูเขาไฟชัดๆ เจอกันเมื่อไรแม่จะเชือดทิ้งให้หมด !”


“เมี้ยวว !!”


(จบแล้วจ้ะ)

(แว่บมาแก้)

ผม Theory of Xero

เจ้าของออริจินัล คาแร็คเตอร์ DAISY

ขออนุญาตเลื่อนการลงเทิร์นที่สองเป็นกลางวันของวันนี้(วันที่7มีนาคม ปี2010)

ด้วยสาเหตุมาจากอุบัติเหตุบางประการ จึงต้องขออภัยคณะสต๊าฟและผู้แข่งขันทุกท่านมา ณ ที่นี้

TURN 2



ควันสีเทาหม่นพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากปล่องภูเขาไฟสูงตระหง่านสีดำทะมึนที่ตั้งอยู่ในเขตแดนแห่งอาณาจักรลอยฟ้าอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือลดลงเลย

ซ้ำร้ายลาวาในบริเวณโดยรอบกลับปะทุขึ้นเป็นนัยๆราวกับว่าภูเขาไฟลูกนั้นกำลังพิโรธจากบางสิ่งที่สร้างความรำคาญให้กับมัน




เช่นเดียวกับเสียงหอบของสาวน้อยในชุดสีครีมที่กำลังวิ่งหนีตัวประหลาดขนาดยักษ์อย่างไม่หยุดพัก โดยไม่ว่าอะไรจะขวางอยู่ข้างหน้า

เธอก็หาทางพังมันได้หมด เปรียบได้กับปิศาจที่ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่เธอไม่ใช่จอมวายร้ายที่ไหนแน่

เพราะเธอกำลังหนีก้อนของเหลวขนาดใหญ่ตาโตใส่ที่ดูน่ารักแต่พฤติกรรมกลับไม่น่ารักเอาเสียเลยเท่านั้นเอง




หญิงสาวอีกคนก็เช่นกัน เธอวิ่งขนานอยู่ในเส้นทางเดียวกับเด็กสาวคนนั้น เรือนผมสีดำขลับสวยงามของเธอปลิวไสวจากแรงลมที่พัดต้านมาเพราะกำลังวิ่งอยู่

หูของเธอกระดิกตลอดเพื่อฟังเสียงโดยรอบเพราะตอนนี้เธอเองก็กำลังวิ่งหนีสไลม์ยักษ์สีดำ้เหมือนกันกับสตรีที่วิ่งอยู่ไม่ไกลจากเธอนัก





“เกลียดสถานที่แบบนี้ที่สุดเลยว่ะค่ะ!” เดซี่สบถด้วยความไม่พอใจกับที่ๆเธอถูกส่งมา เพราะมันคือสถานที่ซึ่งเธอเกลียดที่สุด
ภูเขาไฟที่ร้อนระอุก็อยู่ไม่ไกล ทำให้อารมณ์ยิ่งเดือดปุดเข้าไปอีกจากการที่ต้องมาทำกิจกรรมบริหารปอดในที่ๆอากาศร้อนแบบนี้!


“อุแหม่ ท่านตุ๊กตาน้อยของกระผมอย่าได้อารมณ์บูดทำหน้าบึ้งตึงไปเช่นนั้นสิขอรับ เดี๋ยวก็แก่ก่อนวัยกันพอดี”
ร่างของชายท่าทางร่าเริงในชุดตัวตลกสีส้มปรากฏขึ้นข้างๆร่างบางในชุดสีครีมนั้นด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท
เขาเอี้ยวตัวหลบเล็กน้อยก่อนที่หน้าของเขาจะโดนขว้างใส่ด้วยไม้เบสบอลพร้อมเสียงเอะอะโวยวายตามมา


“ฉันแก่ได้แค่นี้แหละ!”


อีกด้านหนึ่งสาวหูแมวที่วิ่งมาด้วยกันก็พยายามที่จะกระโดดหลบสิ่งกีดขวางที่ประปรายอยู่ตามทางทั้งโขดหิน ต้นไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยไฟ

หรืออะไรก็ตามที่เป็นภัยต่อตน หูของเธอสามารถจับเสียงบางอย่างได้ก่อนสัญชาตญาณจะนำร่างบางให้กระโดดหลบบางสิ่งที่พวยพุ่งมาจากใต้พื้นนั้น

และมันไม่ใช่การกระทำที่ไร้ความหมาย เพราะทันทีที่นัวร์กระโดด พื้นตรงหน้าเมื่อครู่ก็พังทลายไปและมีหินร้อนเหลวพุ่งสูงขึ้นมาราวกับหอคอยสูงแทน


“สัญชาตญาณงั้นหรอกเหรอ น่าสนใจดีนะ” เสียงใสของเดซี่เอ่ยขึ้นเบาๆขณะที่กำลังมองสิ่งที่นัวร์กำลังทำอยู่ เพราะมันคือการเอาตัวรอดด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ซึ่งยังเป็นสิ่งน่าพิศวงอยู่


แต่สำหรับเดซี่แล้วนั่นไม่ใช่ผลดีซักเท่าไหร่เลย เพราะในตอนนี้เธอกำลังแข่งอยู่กับคู่แข่งที่มีสัมผัสพิเศษนั่นหมายความว่า ฝ่ายตรงข้ามได้เปรียบเธอไปหลายขุมแล้ว


ใช่ว่าสาวร่างบางในชุดสีขาวจะยอมได้ เพราะในเมื่อเธอไม่มีสิ่งที่คู่ต่อสู้มี แต่ตัวเธอก็มีสิ่งที่นัวร์ไม่มีเช่นกัน เดซี่ถอนหายใจเบาๆก่อนที่แสงสีฟ้าอ่อนจะปรากฏขึ้นในมือของเธอ


“ตั้งแต่ตอนนั้นมาก็เทรซอะไรไม่ได้ดั่งใจเลย....ขอปืนซักกระบอกหรือไม่ก็อาวุธไร้สายก็แล้วกัน”






**************************************************************************************


อีกทางด้านหนึ่ง ณ ลานประลองขนาดใหญ่ในตัวเมืองของพระนครลอยฟ้า ที่ที่มีผู้มาเข้าชมการประลองจำนวนมหาศาลจับจองที่นั่งบนอัฒจันทร์
โดยที่กลางเพดานของโดมนั้นมีมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ฉายอยู่เพื่อแสดงสถานการณ์ในการแข่งขัน ในโดมนั้นอัดไปด้วยเสียงโห่ร้องเชียร์ของผู้เข้าชมจำนวนมหาศาล แต่การที่เสียงเชียร์ในโดมจะดังต่อกลับถูกสกัดด้วยเสียงรายงานของนักวิจารณ์เสียก่อน

“ออกมาแล้วครับ ท่านแขกผู้มีเกียรติ! แสงสีฟ้าที่มือของคุณเดซี่ คาดว่าจะเป็นการเทรซดาต้าตามที่มีเขียนไว้ในข้อมูลจากห้องทะเบียนนะครับ!
ช่างเป็นความสามารถที่น่าพิศวงอะไรเช่นนี้ เรามาดูกันดีกว่าครับว่าคุณเดซี่ จะเอาอาวุธร้ายแรงอะไรมาพิฆาตแมวตัวน้อยๆอย่างคุณนัวร์ ฮาร์ทกัน!?”
เสียงของนักวิจารณ์ที่นั่งพากษ์อยู่ในห้องระบบเสียงแห่งโดมเวทีประลองแห่งกษัตริย์ดังขึ้นเพื่อบรรยายสถานการณ์ การพูดของเขาทำให้บรรยากาศของการต่อสู้ชวนติดตามยิ่งขึ้น!


********************************************************************************************






ชายในชุดเกราะสีดำผู้ยืนอยู่เคียงข้างเจ้าชายแห่งพระนครก็ยิ้มกริ่มแสดงความพอใจ
เพราะตัวเขาสังหรณ์ได้ว่าการต่อสู้ที่รุนแรงขึ้นกำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้ มันคือกลิ่นอายของความวุ่นวายและความรุนแรงที่คืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ


“เอาสิ.....ช่วยสู้กันให้ถึงใจฉันคนนี้ทีเถอะ....หึๆๆ...”

“เราไม่ชอบใจด้วยหรอกนะ....กับการที่ท่านปองร้ายผู้เข้าแข่งขันของเราเช่นนี้ สปอร์ เอส ดาร์คเดธ” เจ้าชายบ่นอุบเพราะเริ่มรับไม่ได้กับการกระทำของบุรุษนามว่าสปอร์ ผู้ที่เข้ามาสร้างความยุ่งเหยิงให้กับการแข่งขันครั้งนี้

แต่ท่าทีตอบรับกลับเป็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกว่าเดิมพร้อมกับดวงตาสีแดงดุจจอมมารที่มองมายังเจ้าชาย ซึ่งเพียงแค่มองเข้าไปในดวงตานั่นก็รู้สึกถึงความเป็นภัยอย่างยวดยิ่ง

เจ้าชายที่ไม่มีกำลังจะไปสู้อะไรกับบุรุษลึกลับผู้นี้จึงต้องนั่งชมการแข่งขันอยู่เงียบๆโดยภาวนาให้ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดปลอดภัยกลับมา


“เชี่ย” นี่คือคำสบถด่าจากปากของหญิงสาวในชุดสีขาวบริสุทธิ์ เธอตาทั้งคู่ของเธอจ้องมองสิ่งที่หนึ่งซึ่งอยู่มือเล็กๆ
มันทำให้เธอต้องสบถออกมาเมื่อครู่ เพราะสิ่งนั้นดูแล้วไม่ใช่อาวุธที่จะไปต่อกรกับใครได้


สิ่งนั้นมีลักษณะเป็นแท่งสี่เหลี่ยมยาวเกือบๆครึ่งไม้บรรทัด ด้านบนของมันมีปุ่มออกมาประปราย มองเผินๆแล้ว มันก็เหมือนกับรีโมทโทรทัศน์หรือเครื่องปรับอากาศดีๆนี่เอง

ทำเอาเดซี่เสียอารมณ์จนอยากอาละวาดแต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาทำแบบนั้น เธอจึงได้แต่วิ่งต่อแล้วลองกดปุ่มบนนั้นดูปุ่มหนึ่ง

และทันทีที่เธอกดก็มีเสียงตอบรับกลับมาว่า [COMMENCING AIRSTRIKE] ทันที พร้อมกับปฏิกริยาของคู่แข่งนามว่านัวร์ก็เริ่มมีปฏิกิริยาโดยพฤติกรรมแปลกไปราวกับมีอันตรายบางอย่างกำลังเข้าใกล้มา

การวิ่งของสาวหูแมวนางนั้นแปลกออกไปเพราะจากวิ่งตรงโดยไม่ลดความเร็วก็กลายเป็นวิ่งสลับซ้ายขวาเหมือนรู้อยู่ว่าอันตรายบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง เสียงแหวกอากาศของวัตถุสองอย่างที่ดิ่งตรงจากเหนือเมฆสู่ระดับความสูงที่ต่ำกว่า รูปทรงของมันอาจดูแหลมคล้ายหอก

แต่สิ่งนั้นกลับมีสิ่งที่เรียกว่าปีกออกมาสองข้างอย่างสมมาตร จึงสรุปได้แน่ว่ามันคือเครื่องบิน!

สัญชาตญาณสัตว์ของนัวร์ดึงร่างของเธอให้วิ่งเร็วกว่าเดิมเพื่อเลี่ยงจากอันตรายที่กำลังเข้ามา เพราะกลายเป็นว่าตอนนี้เครื่องบินสองลำกำลังบินเข้ามาทางเธอ

อย่างไม่ลดความเร็ว ซ้ำมันยังเริ่มเอาอาวุธออกมาจากตัวเครื่องด้วยแล้วเสียอีก


“แบบนี้ก็สุดยอดสิวะคะ!” เดซี่ตะโกนพร้อมหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่เหมือนจะไร้ประโยชน์อย่างยิ่งกลับกลายเป็นเครื่องทุ่นแรงที่ท่าทางจะช่วยได้มากอยู่หลายขุม

“ถ้าเล่นกันแบบนี้ นัวร์เองก็ไม่ยอมนะ เมี๊ยว!” ร่างเล็กดีดตัวเข้ามาขวางข้างหน้าเดซี่โดยฉับพลัน

“หือ!?”


ก่อนที่เดซี่จะได้ตอบโต้หรือทำอะไร ก็หลวมตัวไปสบตากับนัวร์จึงทำให้โดนการโจมตีที่ชื่อ[Cat Eye’s]ของแมวสาว

เป็นเหตุให้เกิดอาการชะงักจนสะดุดกับหินบนพื้นทำให้เสียหลักจนล้มกลิ้งหัวคะมำตีลังกาไปหลายตะหลบ



“ไปก่อนนะ เมี๊ยว~” เมื่อได้ที นัวร์จึงหันกลับแล้ววิ่งหนีทั้งสไลม์ยักษ์และเครื่องบินรบสองลำนั้นต่อไปยังทางโดมประลอง

โดยทิ้งให้เดซี่ที่เพิ่งจะตั้งตัวติดเมื่อครู่ โดนสไลม์สีดำทะมึนตัวเท่ารถยนต์สามคันซ้อนกันไล่กระโดดทับอยู่คนเดียว

“หนอย ยัยแมวนี่!” เดซี่ส่งเสียงลอดไรฟันอย่างมีน้ำโหก่อนจะเริ่มวิ่งแต่ เพราะแม้เธอจะหาทางโจมตีระยะไกลใส่นัวร์ให้เสียหลักนานกว่าได้

แต่ข้างหลังเองอสุรกายเมือกตัวโตก็ตามมาจนเกือบทันแล้วเช่นกันทำให้ต้องวิ่งต่ออย่างเลี่ยงไม่ได้

“บินอย่างเดียวทำไม หา!? ทำอะไรหน่อยสิ!” เสียงตะคอกดังขึ้นใส่รีโมทสีขาวอันเล็กในมือของสาวร่างบางที่กริยาดูบ้าพลัง

ช่างผิดกับหน้าตาสะสวยนั้นเสียจริง



การตะคอกใส่รีโมทของเจ้าหล่อนไม่เสียเปล่าเพราะอากาศยานทั้งสองที่บินจี้นัวร์อยู่ก็เกิดมีการตอบสนอง

มันเริ่มปรับเปลี่ยนวิธีการบินราวกับเจอวิธีที่เหมาะในการโจมตีแล้วทั้งๆที่มันไม่ได้มีนักบินนั่งอยู่ภายในสักคนเดียวเลยเลย

“Target Lock-On Commencing Attack” เสียงตอบรับดังขึ้น น้ำเสียงนั้นบอกได้ชัดเลยว่ามันเป็นเสียงอิเล็กทรอนิกส์จากอุปกรณ์ภายใน
เพราะมันเป็นเสียงสังเคราะห์ หาใช่เสียงมนุษย์ไม่

สิ้นเสียงตอบรับจากระบบแปลกๆของรีโมทอันนั้นและเครื่องบินสีเทาเข้มทั้งสองลำ ก็เกิดเสียงดังกัมปนาทตามมาด้วยแรงระเบิดและฝุ่นควันในทันที

แต่ยังเคราะห์ดีที่นัวร์ ฮาร์ท อาศัยความสามารถพิเศษของตนจนหลบแรงระเบิดได้อย่างต่อเนื่อง ไม่เช่นนั้นแล้ว

สภาพคงดูไม่ดีเช่นเดียวกับบริเวณที่โดนทิ้งระเบิดชุดใหญ่ไปเมื่อครู่


“ชักจะมันแล้วว่ะค่ะ!” เดซี่ร้องด้วยความสะใจที่เห็นนัวร์กระโดดหลบไปมาเริ่มสะเปะเพราะอากาศยานจู่โจมที่เธอได้มานั้น

เหมือนกับว่ามันจะปรับปรุงวิธีการสู้ไปเรื่อยด้วยตัวของมันเอง แม้ที่ควบคุมอยู่จะเป็นเพียงปัญญาประดิษฐ์ Artificial Intelligent
หรือที่เรียกอย่างง่ายว่า AI. ก็ตาม


ทั้งสองสาวผู้เลอโฉมยังคงไล่ฟัดกันไปเรื่อยๆตลอดทาง แม้สิ่งที่สตรีในชุดขาวครีมทำอยู่ เป็นการเหมือนกับโกงก็ตามที


“ฮ่าๆๆ! หนีเข้าไปเลย!”

“เมี๊ยววว!!!”


หญิงสาวทั้งสอง บวกเครื่องบินสองลำและสไลม์ยักษ์อีกตัวยังไล่กวดกันจนไม่หยุด คนหนึ่งก็หนีเอาเป็นเอาตายหมายจะถึงเส้นชัยให้ได้ก่อน

อีกคนก็หวังจะสกัดคู่ต่อสู้ด้วยวิธีที่ใสสะอาด(?) อีกสองลำก็พลิกแพลงการโจมตีไปตลอดทาง

และอีกตัวก็ยังกระโดดดึ๋งๆตาใสปิ๊งๆมาตั้งแต่จุดสตาร์ท


แต่หายนะที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเดซี่ที่กำลังคึกคะนองกับการไล่กวดนัวร์มือลื่นทำให้นิ้วไปกดโดนปุ่มหนึ่งบนรีโมทที่มีอักษรเรียกอยู่สี่ตัว

ซึ่งอักษรนั้น คือ [I.C.B.M.]




แอนเนาซ์เซอร์ที่กำลังจับตาอยู่ก็มองเห็นถึงตรงนั้นพอดี จึงปรากฏตัวใกล้ๆกับเดซี่อีกครั้งแล้ว



“ICBM ถ้ากระผมจำไม่ผิด อักษรย่อนั่นหมายถึง Intercontinental Ballistic Missile หรือขีปนาวุธข้ามทวีปเชียวนะขอรับ ท่านตุ๊กตาน้อยของกระผม”

ชายในชุดตัวตลกสีส้มเอ่ยพร้อมกับทำหน้าวิตกเล็กน้อยกับสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น


“แล้วจะทำไมกันล่ะวะคะ” เดซี่หันกลับไปถมด้วยน้ำเสียงที่สื่อถึงอารมณ์รำคาญกับท่าทีวิตกของตัวตลกตัวนั้น ที่แม้จะแสดงอาการอะไรก็ยังมีท่าทางกวนประสาทตามมาด้วยเสมอ


“ก็เมื่อครู่นี้ ท่านตุ๊กตาน้อยเพิ่งจิ้มตรงนั้นไปไม่ใช่หรือกระไรกันขอรับ”


“จะบ้ารึไง ถ้ายิงลงมาแถวนี้ก็ตายห่ากันหมดสิคะ”


แต่ก่อนที่ทั้งสองจะได้เถียงอะไรกันมากกว่านั้น เจ้าอุปกรณ์ทรงสี่เหลี่ยมที่เดซี่ถืออยู่กลับมีปฏิกริยาตอบสนองและมีเสียงดังออกมา


“LAUNCHING I.C.B.M. , BEACON OWNER, PLEASE INITIATE ALL PERSONAL EVACUATE.”




ทันทีที่จบข้อความจากเจ้าแท่งนั่น ทั้งเดซี่และแอนเนาเซอร์ต่างก็หน้าซีดไปตามๆกันเพราะต่างคนต่างเข้าใจในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อ เสียงเบาๆสั่นๆลอดมาจากปากของตัวตลกในชุดสีส้มอย่างช้าๆ


“ท่านตุ๊กตาน้อยขอรับ ท่านทราบรึเปล่าว่าเจ้านกเหล็กของท่านสร้างความกระทบกระเทือนให้กับบริเวณนี้ขนาดไหน”


“เอ่อ....ก็แค่ระเบิดกับจรวดทำลายล้างจากอากาศสู่พื้นดินเอง” เดซี่ตอบด้วยเสียงไม่ค่อยมั่นใจ เพราะบางสิ่งกำลังบอกเธอว่าหายนะกำลังจะมาเยือนเสียแล้ว


ตูม


เสียงระเบิดกัมปนาทดังสนั่นในทั่วอาณาบริเวณ ควันที่เปลี่ยนจากสีเทาหม่นเป็นดำสนิทลอยออกมาเป็นวงกว้างยิ่งขึ้น แล้วยังไหนจะหินร้อนที่กระเด็นพุ่งออกมาจากปากปล่องภูเขาไฟราวกับดาวตกที่บ้าคลั่งที่กระหน่ำเข้าจู่โจมใส่ผืนแผ่นดินของโลกอย่างไร้ปราณี


“........ตายโหงแล้วค่ะ” สีหน้าสิ้นหวังปนสติแตกปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันงดงามของหญิงสาวผมสีครีมขึ้นเสียแล้ว


“ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นัวร์ขอตัวก่อนนะเมี๊ยว” เสียงใสของสาวน้อยหูแมวอีกคนดังมาจากที่ไกลๆราวกับเป็นการเย้ยคู่แข่งที่กำลังความเร็วตกลง
ความว่องไวของนัวร์ในตอนนี้ คงไม่พ้นจากความสามารถ Run Away ของเธอเป็นแน่ เพราะความเร็วในตอนนี้ เรียกได้ว่าวิ่งแข่งกับรถสูตรหนึ่งได้อย่างสบาย


“แม่สาวคนนั้น ท่าทางจะรุนแรงน่าดูเลยนะ......ฮิๆ......แบบนี้เติมเครื่องปรุงอีกหน่อยจะเป็นอะไรไป~” นัยตาสีแดงเบิกกว้างพร้อมกับรอยยิ้มที่น่าหวาดผวาของบุรุษผู้มีโฉมงดงามในชุดเกราะสีดำแวววาวเป็นประกาย
จบประโยคเขาก็ดีดนิ้วเป็นเสียงดังเป๊าะไปครั้งหนึ่งก่อนที่ความมืดจะเข้ามาก่อตัวแล้วพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้อย่างรวดเร็วปานสายฟ้า


“.....ฮึ่ย..” เจ้าชายได้เพียงแต่นั่งดูการกระทำของสปอร์พลางส่งเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างไม่พอใจ



เปลวฟ้าสีดำผ่าลงมาที่บริเวณตีนเขาของภูเขาไฟอย่างแรงจนเปลือกนอกของภูเขาไฟในส่วนนั้นเองยังต้องแตกร้าว แต่ทว่ามันไม่หยุดเพียงเท่านั้น

เมื่อกรงเล็บขนาดใหญ่ถูกแทงออกมาจากใต้พื้น ร่างสีดำซึ่งมีลักษณะผิวที่แข็งและมันวาวราวกับหินอัคนีจากปากภูเขาไฟใช้กรงเล็บขนาดใหญ่ทั้งสองดึงร่าง

ออกมาจากใต้แผ่นดินจนแม็กม่าเดือดระอุก็พวยพุ่งออกมาพร้อมกัน เสียงคำรามที่เหมือนฟ้าผ่าของมันดังแสบแก้วหูเสียจนสองสาวหนึ่งหนุ่มต้องพร้อมใจกันเอามือปิดหูเลยทีเดียว


ร่างสีดำแผ่สยายปีกออกกว้าง บดบังแสงดังอาทิตย์พร้อมกับควันดำจากภูเขาไฟที่เริ่มเกิดการระเบิด เงาดำปกคลุมผืนดินไปทั่วอาณาเขตนั้น

สี่เท้าใหญ่ของมันประทับลงบนพื้น หัวของมันเชิดขึ้นอย่างสง่างามผิดกับรูปร่างใหญ่โตมโหฬารจนน่าหวาดผวา ร่างกายของมันเป็นสีดำประกายแวววับราวกับหินที่ถูกขัดอย่างดี

และจากลักษณะแล้วยังดูเหมือนกับใส่เกราะสีดำไว้กับตัวทำให้ดูน่าเกรงขามขึ้นอีก แต่อย่างไรก็ตาม รูปพรรณสัณฐานของมันก็โดนสรุปว่าเป็น “มังกร” นั่นเอง




ณ เวลานี้การต่อสู้ของสตรีผู้เลอโฉมทั้งสอง ต้องเจอกับวิกฤติหนักทั้งจากอสุรกายสองตน และความสะเพร่าของเดซี่ที่กดปุ่มยิงขีปนาวุธข้ามทวีปซึ่งทำให้ต้องรีบหนีให้พ้นจากบริเวณนั้น

ซ้ำยังต้องเจอกับความพิโรธของภูเขาไฟเสียอีก งานนี้ถ้าไม่เรียกว่าว่าหายนะ ก็คงจะเรียกเป็นอย่างอื่นไม่ได้เสียแล้ว

TURN 3



“ว้าว ตะกวดยักษ์ล่ะเมี้ยว !”


นัยน์ตาสีนิลกาฬกลมโตจับจ้องไปที่อสูรกายยักษ์ราชันย์แห่งฟากฟ้าหรืออีกนามหนึ่ง “มังกร” ด้วยความตื่นเต้นเสียเต็มประดา อนึ่งนั้นในโลกของแมวน้อยนั้นมีเพียงเจ้านายและอาจารย์เท่านั้น มันจึงนับโลกใบหนึ่งที่เล็กกะจ้อยร่อยมากกว่าใครอื่น จึงไม่น่าแปลกใจที่หญิงสาวจะหยุดมองนานสองนานจนลืมถึงความ
ปลอดภัยของตนเอง


อสูรร้ายเมียงมองหนึ่งมนุษย์กึ่งคนกึ่งสัตว์และสองมนุษย์ที่กำลังตกตะลึงเป็นไก่ตาแตก ลมหายใจร้อนระอุของมันไม่ต่างกับไอร้อนจากแผ่นดินที่แตกระแหงเป็นสาย ธาราสีชาดไหลผ่านแต่ก็ยังพ่ายกับเนตสีโกเมนอันแรงกล้าของจอมอสูรที่เพียงตวัดตามอง ความสิ้นหวังดั่งราตรีนิจนิรันดร์กลืนกินจนมิอาจได้ยลแม้แสงดารา..


ร่างสูงใหญ่เท่าภูผาขยับเขยื้อนกาย จอมอสูรแยกเขี้ยวขาวคบกริบ แสยะรับความพ่ายแพ้ของผู้เข้าประลองทั้งสอง เพลิงบรรลัยกัลป์ถูกพ้นออกจากปากของมังกรร้าย ด้วยสัญชาตญาณในตัว หญิงสาวนามนัวร์ ฮาร์ท จึงรีบวิ่งเบี่ยงตัวหลบไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากัน แต่กระนั้นรอยยิ้มงดงามก็ยังถูกเผยออกมาอย่างผู้มีชัย



“ยังไงนัวร์ก็ไม่ยอมแพ้หรอกเมี้ยว เพราะนัวร์จะต้องได้แต่งงานกับเจ้านายเมี้ยว !”



ร่างโปร่งบางพุ่งทะยานเข้าหาจอมอสูร ก่อนจะใช้ความสามารถของ Run away วิ่งไตไปตามแพเกล็ดหนาของมังกรดำ ก่อนจะกระโดดตีลังตาลงพื้นได้อย่างสวยงาม แน่นอนสาวน้อยย่อมเห็นใจสาวน้อยด้วยกันเอง นัวร์หันกลับไปมองด้านหลัง แม้ว่าร่างของจอมอสูรจะบดบังอีกสองคนเอาไว้ แต่น้ำเสียงเจื้อยแจ้วก็ยังตะโกนก้องกลับไป



“นัวร์ขอล่วงหน้าไปก่อนนะเมี้ยว คุณตัวตลก พี่สาวผมขาว ~”


“หน่อยแน่.. อย่าให้จับได้เชียวนะยัยแมวบ้า !!”



เดซี่ตะโกนกลับไปอย่างหัวเสีย นอกจากขีปนาวุธข้ามทวีป และสไลม์โมเอะ(?) แล้วยังมีมังกรตัวโตเท่าภูเขาขว้างไว้ข้างหน้าเสียฉิบ ถ้าไม่ให้รอยตีนกาเพิ่มมาอีกก็คงเป็นไม่ได้ ในเมื่อสถานการณ์ตอนนี้อยู่ในขั้นวิกฤตร้ายแรง เธอกำลังจะตกเป็นเป้าสังหารของตัวประหลาดทั้งสองตัว และดูท่าจะไม่มีทางหนีไปง่ายๆ หญิงสาวหลับตาลงพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย คงถึงเวลาที่เธอต้องเอาจริงเสียที



“วัคซีนโหมด ทำงาน !”



พลันปลายเรือนผมสีครีมละมุนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสดและน้ำเงิน ตัดกันราวกับพระเพลิงและวารี สองเนตรสุกใสก็เปล่งประกายเช่นเดียวเรือนผมที่แปรเปลี่ยน สาวน้อยวิ่งตรงไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวต่อจอมอสูรที่โกรธเกรี้ยว หลบเลี่ยงเปลวไฟที่ถูกปล่อยไม่หยุดยั้ง ร่างแน่งน้อยวิ่งไปซ้ายทีขวาทีอย่างเริงร่า ดุจดั่งผีเสื้อน้อยร่อนถลาไปตามสายลม เท้าหนึ่งเหยียบก้าวเข้าที่หัวอันใหญ่โตของจอมอสูรแห่งฟากฟ้า ก่อนวิ่งไปตามลำตัวที่แข่งแกร่งดุจหินผานั้น และลื่นไถลลงไปตามหางที่ยืดยาว ก่อนจะลงพื้นดินอันแห้งแล้งและเต็มไปด้วยเขม่าสีดำอย่างปลอดภัย



“ฉันไม่มีเวลาเล่นกับตะกวดยักษ์อย่างแกหรอกนะ ไปล่ะ”



หญิงสาวโบกมือลาเจ้ามังกรและสไลม์น้อยอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะรีบวิ่งตามหนึ่งนางที่ล่วงหน้าไปไม่นานด้วยระดับความเร็วที่ไม่ยิ่งหย่อยไปกว่ากัน ปล่อยทิ้งให้หนึ่งตัวตลก และสองสัตว์ประหลาดมองหน้ากันปริบๆ โฆษกรูปงามยิ้มแย้มก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงสองหน่อที่ถูกทิ้ง สบตากันไปสบตากันมา ความในใจที่มิอาจเอื้อนเอ่ยออกมาก็พรั่งพรูผ่านม่านตา ไม่นานนักเสียงคำรามดังกัมปนาทสองเสียงก็กู่ร้องออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน



“กร๊าซซซ !”

“หนืดดดด !”



จอมอสูรแห่งนภาสยายปีกออก ก่อนจะกระพือแรงๆและโผขึ้นสู่ท้องฟ้า แน่นอนเจ้าสไลม์โมเอะก็เร่งสปีดกระโดดกระเด้งแข่งขันกับเบื้องบนเช่นกัน ดุจความพิโรธของเทพอัคคีจะมาถึงจุดสิ้นสุด บรรดาแมกม่าทั้งหลายต่างพร้อมใจเผยตนออกจากใต้พิภพ บ้างก็พวยพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุ บ้างก็แทรกซึมผ่านรอยแตกระแหงกลายลำธารขนาดใหญ่ ก่อนจะเอ่อล้นและรวมตัวกันเป็นเกลียวคลื่นซัดสาดไปตามบัญชาของเทพอัคคีและสไลม์แสนงามนางหนึ่ง



นี่สินะที่เขาเรียกว่า



“อะไรๆก็วุ่นวายมากกว่าเดิม”



หรือว่าไม่จริงล่ะ?



-----------------------------------------------------------------------



“แหม ช่างเป็นคู่ที่สูสีกันเลยทีเดียวขอรับท่านผู้ชม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเร็วที่น่าตกใจของนัวร์ ฮาร์ท หรือว่าจะเป็นเล่ห์เลี่ยมลูกไม้ของเดซี่ ขนาดกระผมเองก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้เลยขอรับ~”



เสียงของโฆษกสีส้มดังไปทั่วโดมการแข่งขนาดใหญ่ ซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยผู้คนอย่างเนืองแน่น บ้างก็ตะโกนเชียร์คนที่ตนถูกใจหรือโห่ไล่ขับไสไล่ส่งคนที่ตนไม่ชอบ หรือเฝ้ามองการแข่งขันอย่างใจจดใจจ่อ เว้นเสียงแต่คนผู้หนึ่งที่บัดนี้กำลังยิ้มเยาะอย่างถูกใจ เมื่อเห็นผลงานของตนปรากฏฉายบนจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่



“ผลงานของกระหม่อมเป็นที่ถูกใจของฝ่าบาทหรือเปล่าพ่ะยะค่ะ”



สปอร์ เอส ดาร์คเดธ พูดขึ้นราวกับมันเป็นเรื่องขบขัน ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาและใสกระจ่างดุจจันทรา ประดับไปด้วยรอยยิ้มที่มิอาจเดาถึงความนัยที่แท้จริงของมัน ในขณะที่อีกคนหนึ่งไม่ได้แสดงท่าทีใดๆออกมา พร้อมทั้งนั่งนิ่ง เหมือนกับคำพูดเมื่อครู่ เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านไปไม่มีหวนกลับ



“งั้นเรามาชมละครเรื่องนี้กันต่อดีกว่า อย่ามัวแต่เสียเวลาเจ้าชาย..”



ชายหนุ่มผมดำผายมือของตนออกไปที่จอภาพ ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างสุขสันต์ เสียงฮัมเพลงเบาๆลอดผ่านเข้าถึงหูของเจ้าชายหนุ่มรูปงามไม่แพ้กับองครักษ์เจ้าปัญหาข้างๆ ถึงท่าทีของเจ้าชายแห่งนครลอยฟ้าจะดูนิ่งเงียบ แต่ทว่าในใจกลับปั่นป่วนดุจพายุคลั่ง ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างวุ่นวายไปหมดเมื่อชายข้างๆเขาปรากฏกายขึ้น



หวังว่าผู้เข้าแข่งคงจะปลอดภัยกลับมาทุกคน..



-----------------------------------------------------------------------



“ในที่สุดก็ตามทันยัยแมวบ้า แฮ่กๆ”



หลังจากวิ่งมาเป็นระยะกว่า 10 กิโล ในที่สุดเดซี่ก็สามารถไล่ตามมาจนสามารถวิ่งตีคู่ไปกับหญิงสาวอีกหนึ่งนางได้ ดูเหมือนเธอนั้นจะไม่น่าอนาทรร้อนใจเลยสักนิดเดียวว่ามีสองอุปสรรคเท่ายักษ์กำลังไล่กวดตามมาติดๆ ไม่นับขีปนาวุธที่กำลังจะตกสู่บริเวณนี้และลาวาที่ไหลมาเหมือนซึนามิขนาดย่อม



“กำลังรออยู่เลยเมี้ยวพี่สาวผมขาว เรามาเข้าเส้นชัยไปพร้อมกันเถอะนะเมี้ยว”


“ไม่เอาหรอกย่ะแบบนั้นน่ะ อีกอย่างใครพี่เธอกันย่ะ !”



นัวร์หัวเราะออกมาอย่างขบขัน ถึงเธอจะรู้ว่ามนุษย์นั้นสุดแท้หยั่งถึง แต่ว่าคนที่เธอกำลังแข่งขันอยู่ด้วยนั้นเป็นคนดี เพราะเดซี่นั้นชวนเธอเล่นไล่จับ อีกทั้งยังชวนเพื่อนที่อยู่บนฟ้ามาเล่นกับเธอด้วย เพราะฉะนั้นเธอเชื่อเสียสนิทใจว่าหญิงสาวที่เธอพบนั้นคงจะสามารถเป็นเพื่อนกันได้ เพราะขนาดเจ้านายก็ยังเป็นเพื่อนกับเธอเลยนี่นา



“นัวร์ชื่อ นัวร์ ฮาร์ท นะเมี้ยว ! แล้วพี่สาวผมขาวล่ะชื่ออะไรล่ะเมี้ยว?”


“บอกแล้วไงว่าไม่ใช่พี่สาวน่ะ ฉันเดซี่ ยินดีทีได้รู้จัก”


“คิก เดซี่ตลกจังเลยเมี้ยว งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะเมี้ยว”



สาวน้อยกึ่งคนกึ่งสัตว์ยื่นมือไปให้หญิงสาวอีกคนอย่างเป็นมิตร ซึ่งอีกหนึ่งนางก็จับตอบเช่นกัน อีกทั้งเผยรอยยิ้มที่สดใสกลับไป ดูเหมือนจะเป็นฉากที่เต็มไปด้วยความประทับใจเสียจริง จนกระทั่งโหษกสีส้ทที่ตามดูอยู่ห่างๆถึงกับปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้งยิ่ง แน่นอนผู้เข้าชมการประลองครั้งนี้ก็อดไมได้เช่นกันที่จะหลั่งน้ำตา



“ว่าแต่นัวร์จ้ะ เธอเคยได้ยินสุภาษิตหนึ่งหรือเปล่า”


“สุภาษิตอะไรล่ะเมี้ยว?”


“ก็สุภาษิตที่ว่า..อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคนไงล่ะ”



ว่าแล้วเดซี่ก็กระชับมือที่เกาะกุมเอาไว้เสียแน่น ก่อนจะออกแรงหวี่ยงให้ร่างเล็กบอบบางไปอีกทาง และผลักร่างนั้นให้ล้มลงไปนอนกับพื้น ซึ่งแน่นอนเดซี่เห็นเงาลางๆของอสูรร้ายจอมอาฆาตกำลังใกล้มาทุกขณะ เธอเริ่มออกตัววิ่งอีกครั้งหนึ่ง และหันกลับไปกล่าวคำเย้ยหยันให้คู่ต่อสู้ของเธอเอง






- - -

(คุยกันสักนิด..เกือบจะเลทได้อีก ยังไงก็จะรอ่านเทิร์น 4 นะค่ะแฮะๆ)

ขออนุญาตเลทอีกครั้งเนื้องจากสภาวะจอคอมดับเฉียบพลันกลับมาอีกแล้ว!

ขอเลื่อนวันลงเป็นพรุ่งนี้แทนเพราะวันนี้ไม่ทันแล้วจริงๆ orz

หลุดจากสภาวะคอมดับ ก็เจอสภาวะงานต่อ

ดังนั้นข้าพเจ้าจึงขอสละสิทธิ์นี้ ให้ก๋วยเป็นคนเข้ารอบแทนโลด

DAISY สถานะ ถอนตัวจากการแข่งขัน

นัวร์ ฮาร์ท เข้าเส้นชัยยยยยยยยยย แต่งเทิร์นจบด้วยย

TURN END




“รายงายสดจามกสนามแข่งนะขอรับท่านผู้ชม ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันเดซี่นำผู้เข้าแข่งขันนัวร์ไปมากโขเลยขอรับ ดูเหมือนว่าในขณะที่ผมกำลังเตรียมตัวขึ้นบอลลูนมานั้น จะมีเล่นตุกติกตามประสาผู้หญิงกันเล็กน้อย ทำให้นัว ฮาร์ทไม่สามารถใช้ความสามารถ Run away ได้เป็นเวลา 30 นาที ซึ่งนี่ก็ 15 นาทีเข้าไปแล้ว และถ้าให้กระผมและท่านนักวิจารณ์การแข่งขันเดาล่ะก็ ผลคงออกมาว่าผู้เข้าแข่งขันเดซี่เข้าเส้นชัยแบบนอนมาแน่เลยล่ะขอรับ ~”



“อ่า.. ผมเองก็คิดแบบเดียวกันล่ะครับคุณแอนนา เอ้ย แอนเนาซ์เซอร์”



เสียงของโฆษกสีส้มและนักวิจารณ์(ที่พึ่งรู้ตัวว่าโดนลดบทอย่างมากในรอบนี้)ดังก้องไปทั่วบริเวณโดมการประลองแห่งนี้ แต่ไม่นานเสียงของฝูงชนที่ร่วมชมในการแข่งขันครั้งนี้ก็กลบเสียงของสองหนุ่มจนมิด เมื่อจอภาพที่ฉายอยู่กลางโดมปรากฏภาพเป็นสาวน้อยร่างเล็ก เจ้าของเรือนผมสีงาช้างและนามที่แสนบริสุทธิ์อย่าง “เดซี่” กำลังวิ่งมาทางโดมนี้อย่างคล่องแคล่วว่องไว และอีกไม่กี่ร้อยเมตรก็เข้าเช่นชัยอย่างงดงาม



“โอ้ว อีกไม่กี่นาทีผลคงออกมาเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาท่านผู้ชมแล้วล่ะขอรับ !”


“นั้นน่ะสิครับ ว่าแต่คุณเป็นใครครับเนี่ย แล้วมาทำไมมาตรงนี้ล่ะครับ ฮะ..เฮ้ย !!”



เสียยงไมค์ตัวเดิมดังซ่าๆอยู่พักหนึ่ง สลับกับเสียงดังปึงปังหรือไม่ก็เสียงด่าทอของนักวิจารณ์คนเดิม ผู้ชมที่นั่งอยู่ใกล้บริเวณนั้นชะเง้อมุงเหตุการณ์กันยกใหญ่ ไม่นานนักเสียงไมค์กลับมาเป็นปกติ พร้อมกับเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมาแทน



“สวัสดีครับท่านผู้ชมทุกท่าน ผมสปอร์ เอส ดาร์คเดธ จะมาขอบรรยายช่วงหลังแทนนะคร้าบ ~”



ชายหนุ่มเจ้าของรอยยิ้มสุดยากเดาและตัวต้นเหตุแห่งความวุ่นวายทั้งปวงในการแข่งขันปรากฏตัวอย่างเป็นปริศนา แต่กระนั้นผู้ชมที่มุงเมื่อครู่ก็ไม่เห็นอะไรผิดสังเกต จึงนั่งลงชมการแข่งขันจากจอสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ต่อไป โดยหารู้ไม่นักวิจารณ์คนเดิมถูกจับมัดแล้วยัดซ่อนไว้ใต้โต๊ะเรียบร้อย ปากที่ถูกกระดาษทิชชูอุดอยู่ส่งเสียงอู้อี้ออกมาอย่างไม่ขาดสาย แต่สุดท้ายแล้วเสียงนั้นก็ไม่ได้ส่งไปถึงตัวไมค์แม้สักนิดเดียว



“เห็นผลการแข่งขันนอนมาแบบนี้แล้ว ผมก็รู้สึกว่าลูกๆที่ผมส่งไปดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลยนะครับเนี่ย”



สิ้นเสียงของผู้ประกาศหนุ่มรูปหล่อผมดำขลับ ชาวประชาทั้งหลายก็พร้อมใจกันหันขวับมามองกันเป็นตาเดียว ไม่นานนักคำพูดติฉินนินทาก็ตามมาเหมือนถูกเขียนไว้ให้เป็นเช่นนั้น แต่ชายหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ก็ยังคงยิ้มกรุ่มกริ่ม สายตาของเขาจับจ้องไปที่จอภาพ ทันใดนั้นมุมปากของเขาก็ยกขึ้น คับคล้ายว่ามีเรื่องสุดพิสดารแสนหรรษาให้ชมอีกครั้ง



“อ๊ะ !.. นั้นมัน กระผมคงไม่ได้ตาฝาดไปเองแน่ขอรับ ผู้เข้าแข่งนัวร์ ฮาร์ทกำลังกวดขันเข้ามาติดๆ ตะ ตะ..แต่ว่า ”



โฆษกแอนเนาซ์เซอร์ถึงกับนิ่งอึ้งไป ทำให้บรรดาผู้คนที่ติดตามอยู่นั้นถึงกับอารมณ์สะดุดและลุ้นใจระทึกไปตามๆกัน ในเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว สาวน้อยหูแมวโดนเพื่อนสนิท(?)คิดไม่ซื่อชิงรัก(??)หักสวาท(???)เหมือนนางเอกในละครน้ำเน่าหลังข่าว ซึ่งครองใจชาวนครสุดขอบฟ้ามาหลายสิบปี ชายหนุ่มผมดำที่รับตำแหน่งนักวิจารณ์ครึ่งหลังเริ่มกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ช่างเป็นการแข่งขันที่น่าสนุกเสียจริง อดไม่ได้ที่จะเฉลยคำตอบที่หลายคนสงสัย



“หล่อนขี่มังกรมา”




- - -




“ไปเลยเมี้ยวคุณตะกวด”



สาวน้อยกึ่งแมวหัวเราะออกมาอย่างพอใจ มือของเธอยึดลำคอของจ้าวอสูรแห่งนภาไว้แน่น สายลมที่อบอ้วนไปด้วยกลิ่นควันไฟและกำมะถันต้องใบหน้าของเธอจนมีเขม่าดำจับตามใบหน้าขาวใสนั้นเป็นหย่อมๆ จ้าวเวหาโบกสะบัดปีกสีนิลของตนขึ้นลง ก่อนจะมุ่งตนไปยังโดมที่มีเส้นชัยซึ่งเป็นเป้าหมายของตน



“แบบนี้ขี้โกงกันนี่นายัยนัวร์ ฮาร์ท”


“ขี้โกงอะไรกันเมี้ยว สงสัยเดซี่คงไม่ได้ยินสุภาษิตนี้แน่ๆเลย”


“สุภาษิตอะไรอีกล่ะ?”


“คิก..กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมสนองตนไงเมี้ยว”



สิ้นเสียงแสนไพเราะของแมวน้อย ร่างของอสูรกายยักษ์ก็เร่งกระพือบินตรงไปทันที โดยทิ้งอีกหนึ่งนางให้ยืนหัวเสียอยู่ข้างล่าง เดซี่ได้แต่กัดฟันดังกรอดๆด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตามกติของการแข่งขันแล้วห้ามบินหรือกรณีใดๆก็ตาม รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหวานละมุน เมื่อคิดได้เช่นนั้นเดซี่จึงตะโกนกลับไป



“แต่ว่ากติกาเขาห้ามบินไปไม่ใช่หรือไงนัว ฮาร์ท”


“ลืมไปซะสนิทเลยเมี้ยว งั้นขอลาคุณตะกวดนะเมี้ยว”



หญิงสาวผมดำลูบแผงคอของมังกรสีนิลเหมือนกล่าวขอบคุณเป็นนัยๆ ก่อนร่างบอบบางจะกระโดดลงมาโดยไม่คิดกลัวต่อระดับความสูงเลยสักนิด แต่ทว่าเดซี่ก็คาดเดาสถานการณ์ผิดไปไม่น้อย เมื่ออสูรร้ายนั้นอยู่ไม่ไกลจากโดม และนัวร์ ฮาร์ท ก็เคยเป็นแมวมาก่อน ดังนั้นทำระยะห่างของเธอกับคู่แข่งกลายเป็นสลับตำแหน่งกันเลยทีเดียว



“ไม่น่าเชื่อเลยครับท่านผู้ชมเกมส์จะเปลี่ยนทิศทางกันขนาดนี้ กลายเป็นว่าตอนนี้ฝ่ายนัวร์ ฮาร์ทจะสามารถนำแม่น้อยตุ๊กตาน้อยๆของผมได้เสียแล้ว และอีกไม่ถึง 10 เมตร เธอก็จะถึงเส้นชัยแล้วล่ะขอรับ อ๊ะ..แต่ว่าขี่มังกรมาแบบนี้มันจะผิดกฎการแข่งกันหรือเปล่าหนอ ?”


“คงไม่ผิดหรอก(มั่ง)ครับ ก็นั้นมันลูกๆของผมนี่นา แหม..ใครจะใจร้ายทำลูกของตัวเองได้ลง โดยเฉพาะน้องหนืด วันนี้ก็น่ารักได้อีกเลยนะครับคุณตัวตลกสีส้ม เห็นด้วยกับผมไหม?”



ผู้คนที่ชมการแข่งขันได้แต่ส่ายหัวอย่างระอากับพฤติกรรมของนักวิจารณ์ครึ่งหลังที่ดูเหมือนจะเข้าโหมดเห่อลูกสาวลูกชายไปเสียแล้ว ไม่นานนักความสนใจทั้งหมดภายในโดมขนาดใหญ่มหาศาลก็ตกมาอยู่กับสาวน้อยนางหนึ่งที่ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นสนาม พลางหอบหายใจถี่ๆคล้ายจะเจียนตาย ครั้นสาวน้อยเงยหน้าขึ้นมา พร้อมประดับประดาด้วยรอยยิ้มสดใสดุจดอกไม้แรกแย้ม ริมฝีปากเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา…



“ถึงแล้วล่ะเมี้ยว..แฮะๆ”



…



“นี่ฉัน..แพ้ไปแล้วหรือเนี่ย”



เดซี่กวาดสายตามองไปรอบๆโดมซึ่งบัดนี้กลายเป็นสุสานขนาดมหึมา เพราะผู้คนก็ต่างทยอยกลับไปกันหมดแล้ว เหลืออยู่ก็เพียงสาวน้อยหน้าใสหนึ่งนางบนพื้นสนาม กับเศษขยะที่ปลิวว่อนอยู่ทั่ว หญิงสาวถอนหายใจออกมาเสียงดัง ช่วยไม่ได้ที่เธอประมาทคู่แข่งไปไม่น้อยในช่วงหลัง แต่ใจหนึ่งก็ยอมรับในความสามารถเช่นกัน



“เดซี่มาช้าจังเลยนะเมี้ยว นัวร์รออยู่นานแล้วนะ”



ร่างเล็กที่ได้รับชัยชนะค่อยๆโผล่ออกมาจากหลังเสา หูกระดิกเล็กน้อยเพราะคงดีใจที่เห็นหญิงสาวที่แข่งกับตนมาถึงเส้นชัยเสียที ใบหน้าของเจ้าหล่อนดูมีความสุขจนเก็บไม่มิด ดูอย่างรอยยิ้มที่ยิ้มจนแก้มแทบปริหรือหางที่ส่ายไปมาก็ดี มันทำให้เดซี่รู้สึกขุ่นเคืองไม่น้อย ในเมื่อครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายแพ้ แถมยังโดนคู่แข่งตามาเยาะเย้ยอีก



“ขอบคุณสำหรับการเล่นวิ่งแข่งวันนี้มากเลยนะเมี้ยว นัวร์สนุกมากเลยล่ะ”


“อืม..”


“งั้นเดียววันนี้นัวร์ไปร้านอร่อยๆนะ เห้นว่าบาร์ที่เปิดใหม่มีอะไรอร่อยๆเยอะเลยล่ะเมี้ยว”



สาวน้อยหูแมวรีบเข้าไปฉวยคว้าแขนของอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนจะออกแรงลากเดินไปพร้อมกับตน โดยที่ไม่ถามความสมัครใจใดๆของอีกคนหนึ่งเลยแม้แต่น้อย ซึ่งอีกคนที่บัดนี้โดนลากไปด้วยแรงที่มากพอสมควรกำลังรู้สึกงุนงงจนหัวคิ้วแทบจะชนกันอยู่แล้ว เธอจึงเอ่ยปากถามอีกฝ่าย



“นี่เธอไม่โกรธหรือยังไงน่ะ ฉันแกล้งเธอไปก็เยอะนะ”


“ไม่นี่เมี้ยว”


“ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆนะ”


“ก็อาจารย์สอนไว้นี่เมี้ยว”




“ว่าเวรย่อมระงับโดยการไม่จองเวร”



(จบเถอะ)


---

อ่า..ชุ่ย งานนี้เผามากๆเลยล่ะค่า ขอโทษด้วยนะค่าา TwT