[ปิดโหวต] : Hanzai Vs. เจ้าหญิง เข้าเส้นชัยโดยพร้อมเพียงกัน!!!

เอาละ...ผมว่าเราก็เดินกันมานานพอสมควร ผ่านต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่า จนในที่สุดผมก็เห็นต้นสนที่ใหญ่ที่สุดและดูถ้าจะแกร่งที่สุดที่ผมเล็งไว้แล้ว...
ผมต้องแกล้งทำเป็นโง่ดักดาน แบกยัยเจ้าหญิงงี่เง่านี้มาได้สักพักแล้ว ไกลพอที่จะเริ่มทิ้งได้เสียที


“น้องสาวขอรับ รู้ไหมครับ อะไรคือสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในโลก”
ผมชะลอฝีเท้าพร้อมกับเอ่ยถามเด็กน้อยในนัยน์ตาสวยที่อยู่บนแผ่นหลัง


“อะไรหรือค่ะ พี่ชาย”


“คนตอแหลยังไงละครับ เจ้าหญิง”


ผมแสยะยิ้มก่อนจะรีบเปลี่ยนท่าที เป็นการกระชากร่างน้อยๆมัดเข้ากับต้นสนขนาดใหญ่อย่างแน่นหนา
ถึงแม้ร่างบางนั้นพยายามจะดิ้นรน มันก็สายไปเสียแล้วเมื่อโซ่เคียวประจำกายของผมได้ถูกพันธนาการเข้ากับร่างของเธออย่างสมบรูณ์


ตรึง!จนติดแหงกเข้ากับต้นไม้ ต่อให้ดิ้นยังไงก็ไม่มีวันหลุด


“กริ๊ดดดดด ปล่อยฉันนะ ไอ้กามตายด้านนนนน กริ๊ดดดดดดดด!!”ยัยร่างเด็กของเจ้าหญิงแปดหลอดแผดเสียงสูงเสียจนผมรำคาญ


เหอะ!เธอคงคิดสินะว่าผมจะหลงกลลูกไม้ตื้นๆของเจ้าหล่อน ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ตอนทำภารกิจของคุณแอบเน่าเซ่อแล้วละก็ ไม่แน่ผมก็คงจะหลงกลไปนาน
แต่เพราะเสียงของเจ้าหล่อนมีเอกลักษณ์มากเกินไปตั้งหากที่ทำให้ผมจำได้ดี


“กริ๊ดดดดด แก แก!!กริ๊ด แกจำได้ตั้งแต่ตอนไหน กริ๊ดดดดด”


“ก็ตั้งแต่น้ำเสียงของคุณ รวมไปถึงควอนตัมซาร่าจอร์ท แถมคุณแอบเน่าเซ่อเขาก็ไม่มีลูกด้วยนะขอรับ
คราวหลังจะแหลแบบไม่บอกใคร ก็ควรศึกษาข้อมูลสักนิดนะขอรับ ตอนนี้....คุณเจ้าหญิงก็นั่งพักอยู่ที่ตรงนี้ไปก่อนนะขอรับ”
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเจ้าหญิงน้อยอย่างเอ็นดู พลางส่งรอยยิ้มกว้างไปให้


“กริ๊ดดดดดด แล้วแกหลอกให้ฉันใช้ควอนตัมซาร่าจอร์ท เพื่อให้แกพ้นคำสาปเนี้ยนะ กริ๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!”


“เจ้าหญิงขอรับ เคยฟังเพลงนี้ไหมขอรับ มันคงเป็นเวรกรรม ที่ทำให้ฉันได้พบกับเธอ หึ หึ คุณให้ผมใช้เองนะขอรับ บายๆ”
ผมฉีกยิ้มกว้างอย่างเบิกบานใจ ผมไม่ได้ยิ้มแดกดันนะขอรับ แต่ผมกำลังมีความสุขมากเลยตั้งหาก ก๊ากก ฮ่า ฮ่า ฮ่า


อา...สะใจเหลือเกินที่ได้มัดร่างคนแบบนี้ติดกับต้นไม้ แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดแบบนี้สินะ -_-“


ผมต้องรีบวิ่งฝ่าหิมะไปนี้น่า



“ฮ่าๆแล้วเจ้าหญิงสุดสวยสุดสวาทขาดใจของเหล่าประชาชีท่านหลายๆคน ก็โดนมัดเข้ากับต้นสนนะครับ ฮ่าๆ
เจ้าหญิงคิดจะใช้แผนเด็กน้อยผู้น่าสงสารแต่โดนฮันไซตามเกมได้ทัน! แล้วคุณเธอจะได้กลับร่างเดิมมานุ่งเว้าสูงให้พวกเราได้ดูกันอีกหรือเปล่า....
ต้องติดตามกันนะครับ”
เสียงของคนคุ้นเคยดังอยู่เหนือหัวของผมจนทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง


อะพิโธ่!...


คุณแอบเน่าเซ่อนี้เอง เขานั่งอยู่บนอะไรสักอย่างที่ผมเรียกว่ายานลอยสีส้มได้ แต่พี่ท่านเคยบอกว่ามันเรียกว่าสกู๊ตเตอร์ลอยฟ้า
ผมละนับถือพระพี่ท่านจริงๆขอรับ ตามติดทุกสถานการณ์ไม่พลาดทุกซ็อตเด็ด



ไอ้ผมก็อยากเห็นจริงๆแหละแหะ ว่าถ้าเจ้าหญิงเป็นลูกของคุณแอบเน่าเซ่อจะเป็นยังไง


พ่อก็โรคจิต



ลูกก็โรคจิต



โอ้ว....ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง อนาคตนครสุดขอบฟ้าคงได้จบลงเพราะพ่อลูกสองคนนี้แน่ๆ


ดีแล้วละที่มันไม่ใช่ความจริง!! =_=


ผมไว้อาลัยให้กับสิ่งงี่เง่าที่ผมกำลังคิด ในขณะที่เร่งฝีเท้าไปด้วยเป็นเวลา1นาที
ก่อนจะนำสติกลับเข้ามาสู่การแข่งขันต่อ



“ คุณกรรมการมีความคิดเห็นเช่นไรครับ”
คุณแอบเน่าเซ่อยังคงส่งเสียงพูดถามความเห็นจากคนปลายสาย ซึ่งทำหน้าที่เป็นกรรมการ ที่ผมคิดว่าคงกำลังนั่งติดตามดูการแข่งของผมกับเจ้าหญิงอยู่ในอีกฟากหนึ่งของสนามเป็นแน่!


ใครมันจะบ้าให้กรรมการมานั่งอยู่ท่ามกลางหิมะละขอรับ!


ส่วนพระพี่แอบเน่าเซ่อ เขาคงจะรายงานเป็นระยะๆตลอดเวลา แต่ก็นั้นแหละ งานของเขานี้น่า....



“หนาว....ขอโกโก้ร้อนที่หนึ่ง” เสียงที่ดูเคร่งขรึมตอบกับมาจนดังไปทั่วหุบเขา สะท้อนก้องไปมาเป็นระบบเเอคโค่เซอร์ราวด์ทั่วทุกทิศทุกทาง



“....”



อา...ผมไม่รู้หรอกนะครับ ว่าพระพี่ท่านคุณแอบเน่าเซ่อจะทำสีหน้าเยี่ยงไร เพราะกระผมก็เร่งฝีเท้าจรลีอย่างเต็มที
ไหนจะต้องค่อยเบรกเวลาที่หิมะจากที่สูงทยอยตกลงมาเป็นย่อมย่อยๆ


จนมาหยุดตรงฝูงแพนด้าเมื่อกี้ที่ผมวางกับดักสังหารไปได้หลายสิบตัวแล้ว ตอนนี้ก็เหลืออีกเพียงไม่กี่ตัว


โอ๊ะ!แต่ไหงมีกวางมาหลงอยู่ด้วยละ...ช่างเหอะ ก็แค่นอกจากได้อุ้งตีนหมีแพนด้า ผมก็แค่ได้เนื้อกวางแดดเดียวมากินเพิ่ม

อะไรมันจะได้กำไรเท่านี้แล้วในชีวิต!

อา...ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า ที่ท่านได้ให้ผมมาพบเจอกับอาหาร....เสร็จละ หึหึ


แพนด้าบ้าบออะไรก็ไม่รู้ เล็บก็แสนจะคมกริบ! ทำให้ก้อนหินเป็นรอยขีดข่วนได้ลึกขนาดนี้
ผมวางมือไปบนร่องรอยที่โดนจารึกเมื่อไม่นาน พลางถอนหายใจกับสิ่งที่เห็นเฮือกใหญ่


ผมใช้ผงพิษกับคุไนจนจะหมดอยู่แล้วนะ!!!


มันยังไม่ยอมแพ้อีก.....


แต่เจ้ากวางนี้ดูแปลกๆ มันมองผมด้วยสายตาโกรธแค้นแบบตะหงิดๆยังไงก็ไม่รู้ แถมผมก็มีความรู้สึกว่าไอ้กวางตัวนี้มันน่าขนลุกมากกว่าพวกแพนด้าเสียอีก


....อย่าคิดแบบนั้นเชียวนะฮันไซเอ๋ย...นั้นนะกำไรทั้งนั้น กำไรๆงามๆอาหารประทังชีพ................


เอาวะ!สักตั้งอีกที เนื้อกวาง! อุ้งตีนแพนด้า!




“ย๊ากกก!!!!~”ให้พวกมันเจอฤทธิ์ของไหมฟ้าเฉือนเนื้อไปให้หมดที่เดียวก็แล้วกัน! ผมตวัดเส้นด้ายบางเบาพร้อมกับกระโดดเหยียบหัวแพนด้าตัวแล้วตัวเล่า



“ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!”




“กร๊ากกกกกก กร๊ากกกก”
ร่างสีดำขาวครวญคราง ค่อยๆล้มหงายตายลงที่ละตัวสองตัว
อา.......อุ้งตีนแพนด้าตุ๋นน้ำแดงไปรบกวนขอให้คุณเทรห้อง4 ทำให้ทานดีกว่า
ผมจะได้กินมันแล้ว รอผมก่อนนะT^T~ผมจะขึ้นไปคว้าธงก่อนแล้วค่อยลงมาเก็บ


ผมค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างผู้มีชัยพลางสาวเส้นไหมฟ้าเข้ามาเก็บกับตัวอย่างดี
เหลือแต่เจ้ากวางที่ยืนจ้องหน้าผมด้วยดวงตาแดงกร่ำอย่างไม่วางตา



“แก....ไอ้นินจาตายด้าน”
เฮ้ย!เสียงของเจ้าหญิงนี้น่า เจ้าหล่อนน่าจะโดนล็อคติดอยู่กับต้นสนแล้วแท้ๆ แล้วไหงถึงมีเสียงลอยละล่องมาอยู่แถวนี้ได้



“หูแว่วละมั้ง”ผมว่าพลางจะรีบวิ่งไปที่จุดของเส้นชัย ที่เหลืออีกเพียงไม่กี่โลก็จะถึงแล้ว
แต่เจ้ากวางกลับวิ่งมาตัดหน้าผมพร้อมจ้องหน้าอย่างไม่วางสายตา



“ไอ้นินจาน่าไม่อาย รังแกได้แม้กระทั้งผู้หญิง หึ่ม!”
เจ้ากวางขยับปากไปมาหากแทนที่จะเป็นเสียงร้อง แต่มันกลับเป็นเสียงของผู้หญิงที่น่าขนลุกที่สุดเท่าที่พบเคยพบเจอ!



“เจ้าหญิง!!!”



“มาสู้กันซะ เจ้านินจางี่เง่า”




“ผมก็รอคำนี้มานานขอรับ...”
ไม่มีทางเลือกนอกจากสู้กับเจ้าหญิงงี่เง่า ผมกระชับคุไนแน่นทั้งสองมือพร้อมตั้งท่าเตรียมพร้อม
ให้ตายเหอะ!ยัยเจ้าหญิงแมงสาบตายยากตายเย็น เวรกรรมจริงๆที่เจ้าหล่อนยังอยู่ ทำไมหนอ ทำไม...ถึงไม่ยอมอยู่นิ่งๆเฉยๆสงบปากสงบคำบ้าง




อะ!เฮ้ย....จู่ๆไหงเท้าของผมถึงได้ค่อยๆโดนพื้นดินดูดยวบลงไป ราวกับบริเวณของผมกลับกำลังอ่อนตัวลงเหมือนกับอยู่ในโคลนดูด!!



“ฮ่าๆกรรมเวรมันตามทันแล้วละค่ะ สมควรกับสิ่งที่คุณได้ทำกับหญิง ฮ่า ฮ่า”
เจ้าหญิงมีสีหน้าราวกับกำชัยชนะ เธอคืนร่างจากกวางเป็นหญิงสาวที่นุ่งชุดซานต้าสีแดงเว้าสูงแทน ยืนกอดอกมองมาทางผม แสยะยิ้มอย่างสะใจ



“เพี้ยะ!เพี้ยะ!”เสียงแส้หนังสีดำอาวุธคู่กายประจำตัวของเจ้าหญิงได้ถูกฟาดลงกับพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ



“คราวนี้ลองลิ้มรสแส้เลือดของหญิงหน่อยก็แล้วกันนะค่า”
เจ้าหญิงไม่พูดพล่ามทำเพลง เธอเลียลิ้มฝีปากสวย ก่อนจะตวัดแส้สีดำพัดรัดที่ลำคอของผมอย่างแน่นหนา อึ่ก! แน่นเสียจนหายใจไม่ออก ก่อนที่เธอจะพยายามดูดพลังของผมไป




“อั๊กกกกกกกกก!!”ผมร้องโอดครวญ ในเมื่อตอนนี้ดูราวกับผมเป็นหมูในอวนเพราะขาเจ้ากรรมก็ติดแน่นมาเกือบครึ่งหัวเข่าแล้ว!!!




“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
จู่ๆเจ้าหญิงก็ร้องลั่นอย่างทรมาน พลางทิ้งแส้ของตัวเองล้มตัวลงนั่งทรุดกับพื้นหิมะสีขาว ที่มีหยดเลือดสีแดงชาดรินไหล




อา..เจ้าหล่อนค่อยๆพยุงมือที่ราวกับโดนกรีดขึ้นมาดูอย่างตกใจ จังหวะที่เจ้าหล่อนสนใจบาดแผลที่มือนั้นเอง
ตัวผมก็ค่อยๆพยายามถีบตัวเองให้ขึ้นมายืนบนพื้นดินอย่างมั่นคงอีกครั้ง



“กริ๊ดดดดดดด ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไม กริ๊ดดดดด” เจ้าหล่อนยังตะโกนโวยวาย พลางมองบาดแผลที่เกิดอย่างงุนงง



“โอ้ ผู้แข็งขันทั้งสอง เกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
คุณแอนเน่าเซ่อปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าอย่างสบายอารมณ์ พลางจิบเครื่องดื่มในถ้วยกระเบื้องสีงาช้างใบสวยที่ส่งควันฉุยมาเป็นระลอกๆ


เห็นแล้วมันชวนหมั่นไส้ตะหงิดๆแต่ว่ามันคงไม่ใช่เวลาสินะ -_-


“ฮ่า ฮ่า สภาพแบบนี้ก็คง....ใช้ควอนตัมซาร่าจอร์ทแล้วสินะครับ”


“มันช่วยถอนคำสาปไม่ใช่เหรอ?”
ผมเงยหน้าเอ่ยถาม เมื่อขาข้างขวาของผมหลุดจากดินดูดได้สำเร็จ


“ไม่ใช่นี้ครับ ใครบอกกัน”
คุณแอบเน่าเซ่อยังทำสีหน้าไร้เดียงสาเอียงคอไปมา แล้วก็ก้มลงจิบเครื่องดื่มในถ้วย ก่อนจะส่งยิ้มกวนๆมาให้



“ก็คุณไงครับ!!”
ฮ่วย!ผมชักจะอารมณ์เสียกับท่าทางสบายของโฆษกสีส้มกวนๆแล้ว เลยเผลอขึ้นเสียงไปนิดหน่อยใส่เขาแทน



“เปล๊านะครับ ผมไม่เคยเอ่ยว่ามันแก้คำสาปได้ ก็แค่บอกว่า “อาจจะ” เพียงเท่านั้น พวกคุณคิดกันเอาเองตั้งหาก
สิ่งที่ควอนตัมซาร่าจอร์ททำได้มันก็คือ...สลับคำสาปของพวกคุณตั้งหาก แถมผลของมันก็จะอยู่ถึง3เทริน หึหึ โชคดีนะครับ เจ้าหญิง พ่อนินจา หึหึ”
เมื่อคำว่า หึ คำสุดท้ายสิ้นสุดลง ร่างกวนๆและใบหน้ากวนๆของเขาก็จากไป ทิ้งไว้แต่เพียงความเงียบและความหนาวเย็นที่ถาโถมเข้ามา


“ฮือ....ไม่เอาหญิงไม่อยากมีบาดแผลตามตัว ฮือ กริ๊ดดดดดดดดดดดดด”
เจ้าหญิงยังคงร้องโอดครวญมองดูบาดแผลสีเลือดของตนที่อยู่บนผิวสวยๆ ราวกับว่าเธอไม่เคยได้รับบาดเจ็บแบบนี้มาก่อนในชีวิต



ผมที่ดึงขาออกจากดินเหลวนั้นได้หมดทั้งสองข้าง พลางใช้สองมือปลดสายแส้ที่รัดคอออก นำไปโยนคืนให้กับเจ้าของที่ได้แต่ก้มมองดูบาดแผลเหวอะหวะบนฝ่ามือทั้งสองข้างของตน


“สำหรับผมแล้วคงต้องขอบคุณเจ้าหญิงสินะขอรับ แต่ยังไงการแข่งขันก็ยังคงต้องดำเนินต่อไปอยู่ดี ผมจะวางยาสมานแผลไว้ให้ก็แล้วกัน ขอตัวละขอรับ”



ผมกล่าวลาพร้อมทิ้งถุงยาสีน้ำตาลไว้บนพื้น ก่อนจะกระโจนร่างเหยียบย่ำไปบนก้อนหินที่อยู่ตามทางไปเรื่อยๆ
กะอีแค่เปลี่ยนจากการบาดเจ็บเป็นสสารรอบตัวที่เหยียบไม่เสถียรไม่ใช่ปัญหาที่ใหญ่โตสำหรับผม ถ้าหากทำร่างให้เคลื่อนไหวเร็วขึ้นอีกนิด
ร่นระยะเวลาที่เท้าจะเหยียบแตะสิ่งรอบตัวให้เร็วขึ้นอีกหน่อย แล้วเคลื่อนตัวไปอีกจุดได้ทันควัน!เท่านี้ก็ไม่ต้องจมลงไปแล้ว...




ยังไงๆตอนนี้ผมก็ขอไปคว้าธงแห่งชัยชนะ เพื่อที่จะได้ถอนคำสาปบ้าๆนี้ซะที!!!~

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++