[เสร็จสิ้น]Hanzai - เงาดำในรัตติกาล

ชื่อ-ชื่อกลาง-นามสกุล : Hanzai [ฮันไซ] [[Koga]]
เพศ : ชาย
อายุ : 20
ส่วนสูง : 181
น้ำหนัก: 55
วัน เดือน ปี เกิด: 17 may ????
หมู่โลหิต: o
ลักษณะตัวละคร :
สีผิวรูปร่างหน้าตา ลักษณะเสื้อผ้าที่สวมใส่) แบบภาพข้างบนเลย มนุษย์ผู้มากับความดำ!
นิสัย : เชื่อฟังคำสั่งของนายหญิงคุเรย์ จิตใจดี มีเมตตา ยึดมั่นในความคิดของตน ซื่อตรงและซื่อสัตย์

อาวุธ :

ชูริเคน
ใช้ในการสกัดกั้นการเคลื่อไหว การหนี-ติดตาม ของศัตรู มากกว่าจะใช้เป็นอาวุธหลักในการสังหาร


คุไน
เป็นมีดสั้นนินจาที่ใช้กันทั่วไป นำมาใช้เป็นอาวุธโดยขว้างใส่คู่ต่อสู้


ดาบ
ใช้ฟาดฟันศัตรูยามบุกประชิด

โซ่เคียว
ใช้ทั้งบุกประชิดและระยะไกล

ไหมฟ้า [ด้ายเหล็กพิฆาต]
เส้นด้ายเหล็กกริบคมที่จะเฉือนไปถึงกระดูกของคู่ต่อสู้ให้ขาดสะบันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

มนต์ของนินจาตระกูลโคงะ
การอัญเชิญสายฟ้า

ผงพิษและเข็มพิษต่างๆ
ไว้ใช้ลอบสังหารศัตรู

ทักษะการต่อสู้ : (ระบุได้ไม่เกิน 7 ท่า พร้อมอธิบายโดยละเอียด กรอกให้ครบทุกช่อง)

1.ชื่อท่า ผีเสื้อจงโบยบิน
คำอธิบาย : ท่าของการใช้ชูริเคนปะทะกับคู่ต่อสู้ ทำให้คมของมันค่อยๆเฉือนคู่ต่อสู้จนเกิดเป็นร่องรอยและลอยเลือดที่หยดราวกับผีเสื้อสีแดง
จุดแข็ง : ชูริเคนที่ขว้างไปด้วยกำลังแข็งที่ทรงพลังและแทบจะไม่มีวันพลาดเป้า
จุดอ่อน : แต่หากคู่ต่อสู้จับทริคของทางลมหรือแรงได้ก้โดนปัดให้พ้นทางได้ง่ายๆ
เงื่อนไข : ขึ้นอยู่กับระยะห่างของคู่ต่อสู้

2. ชื่อท่า Sora kara oritekita shiroi hoshi [ดวงดาวสีขาวที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า]
คำอธิบาย : คุไนหลายสิบเล่มรวมกับไหมฟ้าตกลงมาปักคู่ต่อสู้จากเบื้องบนโดยไม่ให้รู้ตัว
จุดแข็ง : ศัตรูไม่มีทางหนีไปจากวงล้อมของไหมฟ้าและคุไนที่เตรียมปักลงมาได้ เพราะหากหนีก็จะโดนเส้นด้ายที่มองไม่เห็นค่อยๆเฉือนเนื้อ
จุดอ่อน : ต้องเล่นที่เผลอเพราะการวางไหมฟ้าค่อนข้างใช้เวลามาก
เงื่อนไข : ต้องค่อยๆใช้จิตวิทยากวนคุ่ต่อสู้เพื่อเบี่ยงในการดักวางอาวุธทั้งสอง


3. ชื่อท่า คาไมทาจิ
คำอธิบาย: ไหมฟ้า[ด้ายเหล็ก]ที่ถูกควบคุมด้วยปลายนิ้วมือของผู้ใช้ ดักรอให้คู่ต่อสุ้เข้ามาใกล้ในมุมอับ ก่อนกระดิกปลายนิ้วทำให้ไหมฟ้าทำงานเฉือนคู่ต่อสู้
จุดแข็ง : คู่ต่อสู้หนีไม่พ้นวงของไหมฟ้าที่สามารถรัดแล้วกรีดลงไปในเนื้อได้
จุดอ่อน : การดักล่อให้คู่ต่อสู้เข้ามาประชิด
เงื่อนไข : ต้องให้คุ่ต่อสู้เดินมาติดกลับเอง

4. ชื่อท่า ไรจิน
คำอธิบาย: คุไนและผงพิษที่ทำให้ตัวชาหากโดนปลายคุไนที่มีพิษตัวจะชาไปทั้งร่างทำให้ไม่มีแรง ก่อนจะท่องมนต์นินจาเรียกสายฟ้าตกลงมาสู่คู่ต่อสู้
จุดแข็ง : สายฟ้าจะไม่หยุดฟาดลงมาหากคุ่สู้ยังไม่สลบ
จุดอ่อน :หากคู่ต่อสุ้หลุดจากวงล้อมของคุไนก็จะไม่เกิดผลของสายฟ้า เพราะถือว่าหลุดจากวงมนต์ที่วางไว้
เงื่อนไข : การเสียพลังงานในการอัญเชิญสายฟ้าและสามารถอัญเชิญได้ครั้งเดียว



จุดแข็งของตัวละคร : ใจแกร่งใจแรงพลังล้นเหลือ มุ่งมั่น ทุกอณูของเลือดทุกหยดถวายแด่ตระกูลโคงะ ความว่องไวเป็นเลิศ ฝีเท้าเบาและสายตาว่องไว ถนัดอาวุธทุกชนิด นักวางแผน
จุดอ่อนของตัวละคร : เป็นคนอ่อนไหวหน่อยๆชอบเก็บอะไรมาคิดมาก เดือดง่ายหากใครมาว่าตระกูลโคงะหรือเอ่ยถึงคุเรย์ในทางที่ไม่ดี

สิ่งที่ชอบ : ตระกูลโคงะ ความเงียบสงบ
สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่คิดทำร้ายตระกูลโคงะ การที่ต้องฆ่าคนหรือทำให้ใครเจ็บปวด

ปณิธานสูงสุดของชีวิต : อยู่เคียงข้างรับใช้นายหญิง

ภูมิหลังของตัวละคร (อธิบายคร่าวๆ) : เป็นเด็กแปลกประหลาดผมสีทองเนื้อคัวมอมแมม เด็กน้อยที่ไม่มีความทรงจำอะไรหลงเหลือเลยแม้แต่ชื่อก็จำไม่ได้ ถูกเจ้าบ้านโคงะ[พ่อของคุเรย์กับคาซึกิ]เก็บมาเลี้ยงดูท่ามกลางเสียคัดค้าน แม้จะโดนดูถูกเหยียดหยามจากคนในหมู่บ้านนินจา[ยกเว้นคุเรย์กับคาซึกิ]แต่ก็ขยันฝึกวิชานินจัตสุอยุ่ทุกวันเวลาทำให้สำเร็จถึง18ขั้นด้วยวัยเพียง18[ปกติโคงะจะฝึก32ขั้น]
เลยถูกให้เป็นคนรับใช้ใกล้ชิดกับคุเรย์และคาซึกิที่เป็นเสมือนเพื่อนสมัยเด็กๆที่โตมาด้วยกันและได้ออกทำงานใหญ่ๆในการลอบสังหารคนอยู่บ่อยครั้ง แม้จะไม่อยากก็ตามทีแต่มันคือหน้าทีที่ได้รับ


ความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่น :
- บาโทล่า เอ. เทรเมียร์ - จู่ๆก็โดนมองแบบสายตาอาฆาต นับตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
[หรือเพราะตอนที่เราเดินผ่านแล้วผู้หญิงที่อาเฮียกำลังจีบอยู่ หันมาขอเบอร์กระผมแทน]


คำคมประจำใจของตัวละคร : “ชีวิตเกิดมาก็ต้องตาย ตายไปก็เท่าทุน รอดได้ก็กำไร”

ประเภทของความวุ่นวายที่ตัวละครได้รับ : คำสาปทำให้ตัวของเขาต้องทนกับความเจ็บปวดในการต่อสู้ ท่าที่ทำให้ศัตรูทรมาน ตัวของเขากลับต้องได้รับผลไปด้วยโดยจะเกิดรอยแผลที่เกิดขึ้นตามตัวเป็นแห่งๆทำให้ลำบากอย่างมากในการต่อสู้แต่ละครั้ง แม้จะเป็นการสู้เพื่อป้องกันชีวิตตนเอง แต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บราวกับโดนกรีดไปทั้งร่างจากมือที่ล่องหนอยู่ดี

รายชื่อไอเทมของ Hunzai
- สารานุกรมแห่งนครสุดขอบฟ้า
- STG - 44 Sturmgewehr พิการ Type (2/2)
- กำไลทับทิมคู่ขนาน (1/1)
- ควอนตัมซาร่าจอร์จ

กลางป่าแห่งหนึ่ง ในยามค่ำคืน

“ฉัวะ!”

“เฮ้อ~ จบเสียทีคนสุดท้ายแล้วสินะ”นี้เป็นเสียงของ”ฮันไซ”ชายหนุ่มผมสีทองประกายโดดเด่นในความมืดของรัตติกาลที่ไม่อาจจะปกปิดกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งแห่งนี้ได้

ชายหนุ่มผู้มีแววตาสีน้ำเงินเศร้าสลดเล็กน้อย เมื่อมองดูร่างของคนที่ตนลงมือสังหารอย่างเลือดเย็นก่อนจะหันหลังเพื่อหลบออกมาจากสถานที่นั้น แต่แล้ว…

“Dis…….order”เสียงแหบพล่ามดังอยู่เบื้องหลังของชายหนุ่ม ทำให้เจ้าตัวถึงกลับต้องสะดุ้งหันกลับไปมอง
[[ใครกันถึงขั้นเข้าถึงตัวเขาได้โดยไร้ซึ่งจิตสัมผัส]]

“Disorder”ร่างผ้าคลุมสีแดงหน้ากากสีดำวาวล่องลอยอยู่เหนือศพของคนที่เขาพึ่งปลิดชีพไปเพียงไม่นาน

“เจ้าเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเย็นก่อนจะอยู่ในท่าเตรียมพร้อม ในมือทั้งสองมีคุไน[มีดสั้น]กำไว้อย่างแน่นถนัดมือ
แต่ร่างผ้าคลุมสีแดงโลหิตนั้นไม่เอ่ยตอบ ได้เพียงแต่ค่อยๆล่องลอยอย่างช้าๆพร้อมกับกระแสความรู้สึกที่ชวนกระอักกระอ่วนตรงเข้ามาหาฮันไซ

“เจ้าเป็นใครกันแน่!!~”เขาตะหวาดใส่ก่อนจะชิงลงมือก่อนโดยการโจมตีด้วยคุไนตามด้วยระเบิดควันเพื่ออำพรางตัว

“พิ้ว~”

“บึ้ม!”

ชายหนุ่มรีบเร้นตัวหลบกายไม่ห่างจากจุดเดิมเท่าไรหนัก เพื่อที่จะลอบมองการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
แต่สิ่งที่เขาได้เห็นนอกเหนือจากศพนั้นก็คือความว่างเปล่า

ร่างประหลาดนั้นหายไปเสียแล้ว!!

“หายไปไหนกัน”ฮันไซบ่นพึมพำด้วยสีหน้าที่ตกตะลึงเล็กน้อยก็จะพยายามกวาดสายตาไปให้ทั่วบริเวณผืนป่า

“Dis…order”

เสียงที่ชวนตกให้ร่างเย็นเฉียบดังอยู่ไม่ห่างจากด้านหลังของเขาอีกแล้ว คราวนี้เขาไม่รอช้าเพราะอีกฝ่ายคงไม่ได้มาดี

ชายหนุ่มซัดชูริเคนและเข็มพิษจำนวนหนึ่งเข้าใส่ด้วยความรวดเร็ว หากแต่สิ่งที่เขาทำช่างไร้ความหมายกับร่างผ้าคลุมเมื่อสิ่งที่เขาทำไปกลับถูกดูดซึมเข้าไปในร่างๆนั้น

“อะ..อะไรกัน เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่”เขาเริ่มเข่นเขี้ยวคิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน แต่สมองก็พยายามคิดหาทางเอาชนะอยู่อย่างตลอด หากสายไปเสียแล้วเมื่อร่างนั้นเริ่มที่จะจู่โจมบ้าง

ผ้าคลุมสีแดงที่ล่องลอยเหนือพื้นดิน เริ่มที่จะคลี่ออกที่ละนิดเผยให้เห็นสิ่งภายใต้ผ้าคลุม มันคือความมืด!!ความมืดที่มีโซ่ตรวนนับร้อยผูกมัดอย่างแน่นหนา

“Dis…or…der”

ราวกับเขาได้เห็นร่างนั้นแสยะยิ้มภายใต้หน้ากากสีดำวาว โซ่ตรวนทั้งหลายเริ่มปลดผนึกแล้วตรงดิ่งเข้ามาหาตัวเขาที่ไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้

ร่างกายหนักอึ้ง ขาและแขนถูกตรึงโดยเงาที่มองไม่เห็น
ต่อให้ดิ้นรนเท่าไรก็ไม่สามารถที่จะหลุดไปได้

“ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!”

“อ๊าก! อ๊าก! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!~”

ร่างของชายหนุ่มถูกตรวนโซ่นับหลายร้อยเส้นแทงเข้ามาในร่างไม่ขาดสายรวมทั้งของเหลวสีดำที่ไหลมาตามสายโซ่ที่แทรกซึมเข้าสู่ร่างของเขา
เมื่อสายโซ่ทั้งหมดได้แทรกเข้ามาในตัวของเขาจนหมดสิ้น ร่างประหลาดนั้นก็ค่อยๆจางหายไปจากสายตาที่เริ่มพร่ามัว ทิ้งไว้เพียงเสียงที่ชวนน่าคลื่นไส้และแผ่นกระดาษทีร่วงหล่นสู่พื้นดินข้างตัวของเขา

“Dis.. or.. der”

ฮันไซคุกเข่านั่งทรุดลงกับพื้นอย่างทรมาน ร่างกายภายในปวดแสบปวดร้อนราวกับจะระเบิดออกมาเป็นชิ้นๆ

“แค่ก แค่ก”
เขาถึงขั้นสำลักเลือดจำนวนไม่น้อยออกมาจากลำคอ สายตาเหลือบไปมองแผ่นกระดาษที่ถูกทิ้งไว้ ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมากำมาไว้ในมือด้วยอาการสั่นเทา

“ความอัปยศครั้งนี้ กระผมจะเอาคืนให้ถึงที่สุด....จะไม่ยอมให้นินจาตระกูลโคงะต้องเสียชื่อเป็นแน่”
เขากล่าวด้วยสีหน้าที่เคียดแค้นอย่างถึงที่สุด

"เรือ เหาะแห่งนครสุดขอบฟ้าเดินทางมาถึงแล้วค่ะ เชิญท่านผู้กล้าขึ้นมาได้เลยค่ะ...."เสียงเล็กดังขึ้นหญิงสาวตัวเล็กในชุด คุณหนูสง่างามปรากฎขึ้นทันที่ที่ชายหนุ่ม
ตัดสินใจที่จะไปยังนครสุดขอบฟ้า เรือเหาะลำเล็กปรากฎขึ้นต่อหน้า

"เพียงแค่คุณก้าวขึ้นมา... ฉันจะพาไปยังนครสุดขอบฟ้าเองค่ะ"เด็กสาวยิ้มกริ่ม
"คุณ ต้องการเข้าประลองใช่ไหมค่ะ... ถ้าใช่พวกเอกสารต่างๆพวกเราจะจัดการเอง... ส่วนกฎรายละเอียดต่างๆเมื่อถึงพระนครคุณก็จะทราบได้ด้วยตัวเอง"



Hanzai
Gain : คำสาปความวุ่นวาย LV.1
ได้เดินทางมาถึง นครสุดขอบฟ้าเรียบร้อยอย่างสวัสดิภาพ สามารถเข้าพักที่ห้องพักนักกีฬาได้เลยค่ะ

“โอโฮโยโกโซมัสขอรับ ผู้เข้าแข่งท่านที่หก ท่านเป็นผู้เข้าแข่งท่านแรกทางตะวันออกของทวีปเอเชียเชียวนะขอรับ!” ชายหนุ่มชุดตัวตลกยิ้มแย้มกล่าวราวกับพยายามให้เด็กหนุ่มภาคภูมิ

“โอฮาโยโกไซมัส ต่างหากขอรับ”

“โอ้ตายจริง กระผมไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกภาษาบ้านท่านนะขอรับ ว่าแต่ท่านพูดบริเตนได้?” ชายหนุ่มทำหน้าฉงน

“เรื่องเล็กน้อยน่ะขอรับ ในฐานะนินจาของตระกูลโคงะนามฮันไซ ไม่ทำการใดให้เสียชื่อเป็นแน่ขอรับ”

“กระผมแอนเนาซ์เซอร์ขอรับ ท่านช่างน่าสนใจ...แต่จะสามารถแก้ ความวุ่นวาย ของตนได้มั้ยนะ” สีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นแสยะ เมื่อพูดถึง ‘ความวุ่นวาย’ ขึ้น

“อะไรกัน รอยแผลตามตัวนี่เกิดการพวกเจ้างั้นรึ” หนุ่มนินจาถาม

“อ้า ลืมสนิท โปรดรับสิ่งไว้ด้วยขอรับ” ชายหนุ่มไม่ตอบคำถาม กลับหยิบยื่นบางอย่างให้แทนคำตอบ

Hanzai
Gain : สารานุกรมแห่งพระนครสุดขอบฟ้า

“นี่มันตำราอะไรกัน เล่มบางนัก” ผู้ได้รับสงสัย

“ท่านจะรู้เอง เมื่อยามขับขัน ก่อนอื่น โปรดตามมาทางนี้ด้วยขอรับ” กล่าวเสร็จศัพท์ เขาก็ออกเดินสวนทางหนุ่มนินจา เพื่อเดินนำพาไปยังหอพักแก่ผู้แข่งขัน...