"เฮ้อ!~ แพ้จนได้" ชายหนุ่มเปิดประตู เดินคอตกเข้ามา สีหน้าของเขาดูท่าจะเสียใจมากทีเดียว
ฝุบ!เขาล้มตัวนอนลงบนเตียงทันทีที่เดินมาถึง
"แต่เป็นการแข่งขันที่สนุกจริงๆ ถึงจะแพ้ก็เถอะ" ชายหนุ่มพูดเบาๆ ก่อนที่เปลือกตาของเขาจะค่อยๆปิดลง
*เสียงดนตรี*
เสียงดนตรีดังขึ้น เป็นเสียงที่ฟังแล้วให้ความรู้สึกขนลุกได้อย่างดี ท่ามกลางความมืดมิดนี้
“เหงา.....”
“หิว.......”
“สับสน.....”
“เงียบสงัด.....”เสียงของผู้ซ่อนเร้นกายในเงามืดดังขึ้น และหลั่งน้ำตาออกมาอย่างโศกเศร้า
“ใช่แล้ว.. ผู้ต้องสาป ผู้ต้องสาปของฉัน.... พวกเขาจะต้องเข้าใจฉัน พวกเขาจะต้องเข้าใจฉัน”หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ!!!ผู้อยู่ในเงาฉีกยิ้มน่ากลัว ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เสียงหัวเราะค่อยๆจางหายไป พร้อมกับแสงค่อยๆสว่างขึ้น
"เฮ้ย!" ชายหนุ่มสะดุ้งลุกจากเตียงด้วยความตกใจ
"ฝันหรอเนี่ย" เขาพูดขณะปาดเหงื่อที่ซมใบหน้าของเขา
"เป็นฝันที่หน้ากลัวแหะ" ขณะชายหนุ่มเดินไปล้างหน้าที่อ่าง เขาไม่ได้สนใจที่จะมองกระจกเลย เขาเปิดน้ำและสาดมันเข้าไปที่ใบหน้าของเขาจนเปียกชุ่ม ในขณะนั้นเอง
"เฮ้ย! นี้มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกับหน้าของฉัน~!" เขาร้องเสียงหลง เมื่อเห็นสัญลักษณ์แปลกๆปรากฎขึ้นบนใบหน้าบริเวณแก้มซ้ายของเขา
หึหึหึหึ ผู้ต้องสาปของฉัน"หือ? ใครน่ะ?" ชายหนุ่มงุนงงกับเสียงที่ได้ยิน พลางหันรีหันขวางไปรอบๆห้องเพื่อหาต้นเสียง
มาเร็วๆนะ ฉันรออยู่ ฮ่าๆๆๆๆ"ใครน่ะ ออกมานะ!" เสียงหัวเราะค่อยๆจางหายไป ชายหนุ่มเริ่มฉุน
"
บ้าเอ้ย! นี้มันบ้าอะไรฟระ ต้องมีใครอธิบายเรื่องนี้ ทั้งรอยสัก ทั้งเสียงบ้านั้น" ชายหนุ่มกล่าวด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวก่อนจะเดินออกจากห้องไป