[ห้องพักเบอร์ 19] Neris

มาถึงที่นี่แล้วก็นับว่าไม่เลวเท่าไหร่...

ห้องกว้างดี..

บริการทุกอย่างก็ดี...

หืม...ดูเหมือนว่าห้องน้ำจะเป็นอ่างด้วย...

ได้แช่แล้วแฮะ...

...อย่างน้อยก็จะได้อาบน้ำสบายๆ....



วิวก็สวยดีนา...


เตียงก็กว้าง...

นุ่มดีด้วย...

แต่...

.....กว้างไปสำหรับนอนคนเดียวหรือเปล่านะ.....

.
.
.
.
.

แล้วนี่ฉันคิดอะไรอยู่....

อยู่นี่คิดเรื่องแก้คำสาปได้ก็พอแล้วน่า!!!!





.....จะได้รีบๆกลับไปซักที......

...


ก๊อก ก๊อก

ร่างงามหลุดจากภวังฝันหวานที่กำลังหลงไหลในห้องพักอยู่นั้น หันควับกลับมามองต้นเสียง...แล้วเดินหน้าไปเปิดประตูออกอย่างระมัดระวัง

"ของว่างสำหรับผู้มาใหม่ครับ~"

หลังประตูนั่น ปรากฏใบหน้าคมคาย ผิวสีขาวซีดราวหิมะ สวมแว่นเหลี่ยม ยิ้มเล่ห์เล็ก ๆ ให้เจ้าของห้อง
เขาผู้นั้นถือ คุ้กกี้ลูกเกด ที่กำลังอุ่น ๆ ใส่อยู่ในจานสีขาว กลิ่นหอมของมันชวนรับประทานแด่ผู้ละม้ายคล้ายหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

"แกเป็นใคร?"

"เทรเมียร์ห้องสี่ครับผม"

ใช้เวลาประมวลผลอยู่ไม่นานนักก็เริ่มนึกออก

...ไอ้ที่พักนี่มันมีตั้งร้อยห้องนี่นะ...

"ห้องสี่...?"เขาชะโงกหน้าไปทางห้องของผู้มาเยือน และพบว่ามันไม่ได้ใกล้กับห้องพักของเขาเลยแม้แต่น้อย ดวงตาสีเขียวตวัดกลับมามองอาคันตุกะแปลกหน้าอีกครั้ง

เจ้าของชื่อเทรเมียร์ยังคงยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กๆที่มุมปาก

..รอยยิ้มที่เห็นได้บ่อย...

จนชิน...

เขายกแขนกอดอกมองคน...ที่คงไม่ใกล้เคียงกับคำว่าคนเท่าไหร่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าแล้วเอ่ยคำถามออกไปอีกครั้ง

"แล้วมาทำอะไร?"


ดูจากผิวซีดๆขนาดนี้...

...น่าจะเป็นเผ่าพันธ์ผีดิบ...


กล่องคุกกี้หอมกรุ่นถูกยื่นมาให้

"มีของว่างมาฝากคุณผู้หญิงครับผม.."

เรียวคิ้วกระตุกหงึกอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่หากก็ยื่นมือไปคว้ากล่องคุกกี้มาถือไว้แล้วกล่าวงต่อเสียงต่ำๆแบบที่บอกให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาไม่พอใจกับคำพูดเมื่อซักครู่เท่าไหร่

"ขอบ-ใจ!"

ปัง!

ประตูได้ปิดลงทันควัน...

"อีกแล้วเหรอเนี่ย สาวรุนแรง หุหุ" เจ้าแวมไพร์มองพิจารณาหน้าห้องนั่นเบอร์สิบเก้าอยู่ได้พักหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไป...

...การได้น้ำหลังจากทนกรำแดดมาทั้งวันเป็นอะไำรที่มีความสุขสุดๆ...

เขาไถลตัวลงในอ่าง รู้สึกดีที่ได้แช่น้ำ แทบจะอยากออกไปกินน้ำให้หมดทั้งสระ

แช่น้ำอยู่พักใหญ่จนสบายใจก็ดันตัวขึ้น

มือขาวเรียวคว้าผ้าเช็ดตัวจากราวมาซับน้ำตามตัวออกจนแห้งแล้วใช้ผ้าเช็ดตัวนั้นพันไว้รอบสะโพก ก้าวขาออกขากห้องน้ำไปที่ตู้เย็น

หยิบขวดน้ำเย็นเฉียบออกมาแล้วเปิดดื่มทีเดียวจนหมดขวด ทดแทนความกระหายที่สะสมมาทั้งวัน ยังดีที่ในตู้เย็นม่ีขวดน้ำอีกสามสี่ขวด ซึ่งพวกมันคงหมดตามไปเร็วๆนี้แน่...

...รู้สึกดีเป็นบ้า....

ร่างบางก้าวกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าใกล้ๆกับเตียง

ก่อนที่จะได้ทำอะไร น้ำเสียงเย็นชวนหลอนหูก็กระทบกับโสตประสาท...

"รีบๆสิ...รีบๆมาหาฉันนะ....."

ร่างชะงักค้าง ความรู้สึกแสบร้อนแล่นร้าวขึ้นมาจากปลายเท้า หมุนวนหลอมรวมอยู่ที่ต้นขาราวกับถูกตรารอยสัก ร่างของเขาทรุดลงกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ก้มมองที่ต้นเหตุความรู้สึกก็พบรอยสักสีดำพาดอยู่บนโคนขาด้านซ้าย

เสียงกรีดหัวเราะที่ดังขึ้นไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้เขาเท่าใดนัก

คงมีแต่ความประหลาดใจที่วิ่งวุ่นอยู่เต็มอก

....นี่มันอะไร....

แตะสัมผัสลงบนรอยนั้นอย่างแผ่วเบา ทว่าก็เประมวลได้ในไม่ช้าและยันตัวลุกขึ้นอีกครั้ง

...คงเกี่ยวกับการแข่ง...

...และคำสาปนรกนั่น....

...จะตามรังควาญไปถึงเมื่อไหร่วะ....

--------------------------------------

ตำแหน่งรอยสักของเนริส : โคนขาซ้าย



ขออภัยที่รูปชุ่ยไปหน่อยครับ...

มะ..ไม่มี .... มันไม่มี .....มันหายไป!!!!

/me มองรูปแล้วโวยวาย

ไปตัดทิ้งแล้วเรอะ