นี่คือ parallel bar!

"โห! ตัวโน้ตนี่แกกินแต่ถั่วดำมาสามวันแล้วไม่เบื่อบางรึไง ด๊วกส์"

ระหว่างที่สาวผมแดงกำลังเสิร์ฟถั่วดำให้แก่หน้าม้า เสียงเรียกจากสาวในชุดเกาะอกก็ดังขึ้นไม่ขาดสาย
หัวไก่รีบวิ่งไปยังโต๊ะของสาวเปรี๊ยวผู้นั้นทันที พร้อมวางกล่องเปล่าไว้ให้

"สอยเอาแถวๆ นี้กลับไปได้เลยเจ๊ โดยเฉพาะไอหัวน้ำเงินๆ นั่น"

"อลิเซีย ไปหยิบไวน์องุ่นหลังร้านมาขวด"

"เยส มาสเตอร์! (วิ่งแค่หน้าร้านก็แทบแย่แล้วยังต้องไปหลังร้านอีก ด๊วกส์เอ้ย..)"

สาวน้อยผู้น่าสงสารได้แต่พึมพำอยู่ในใจ แต่ทว่าเธอคงแทบจะทนไม่ไหวด้วยนิสัยส่วนตัวของเธอ

"ใครก็ได้มาช่วยฉันเสิร์ฟหน่อยเด๊ะ!!!" เธอตะโกนลั่น สบัดหน้าไปทางสาวร่างบางสวมแว่นดำที่นั่งกินไอศกรีมอย่างสบายใจ...

"ว้าววว ร้านนี้นี่เอง พี่ไวท์อยู่รึเปล่าน้า"

"โอ้ พิกซ์คุงมาแล้วเหรอ"หญิงสาวในหมวกแก๊บหันมาทักเด็กหนุ่มผู้มาเยือนใหม่ด้วยรอยยิ้ม ถึงตาเธอจะคล้ำและดูเหนื่อยอ่อนเต็มทีก็เถอะ

"โห พี่ยกตามกันมาทั้งร้านเลยอะ พี่โน้ต พี่เฟอร์ริก พี่อลิเซีย พี่ฟิเลนเซ่ มากันซะครบเลย"

"แม่นแล้วละเด็กน้อย อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่าเอ่ย สั่งเลยๆๆ" มาสเตอร์ที่ยืนเช็ดแก้วอยู่หันมาบอกผมด้วยรอยยิ้ม ตาของเขาดูคล้ำเช่นกัน

หรือว่าทั้งบาร์นี้จะโดนคำสาป แล้วฝันร้ายเหมือนเราน้า...

"ผมขอวานิลลาพาเฟ่ กับซุปเปอร์แคนตาลูปแอนด์บานาน่าสปลิตฮะ อ้อ ขอเมนูแนะนำเยลลี่ฟรุตตี้ด้วยก็ดีฮะ"

"=[]=...."

"แห่ๆ เพิ่งแข่งเสร็จมันเหนื่อยนี่ฮะ"

"เอ่อ.. โอเคได้เลยเดี่ยวพี่เอามาเสิร์ฟให้นะ กินเยอะแต่ไม่อ้วนซะทีนะเรา มานี่สูงขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนี่นา"พี่ไวท์เดินมาแตะไหล่ผม ก่อนจะเดินเข้าไปทางหลังร้าน

"แหะๆ ก็นิดหน่อยอะคับ"

"นี่ดีนะเนี่ยที่เรามีทุนฟรีกับวัตถุดิบฟรีทุกอย่าง ต้องขอบคุณอาเจ๊คนนั้นจริง" อะเด๊ะ... อาเจ๊คนนั้น... หรือว่า...

"ว้าววว เด็กโต๊ะสี่หล่อได้อีกเคอะ!! สนใจรับซ้อตาดำๆไว้ข้างกายบนเตียงซักคืนไหมคะ"

......

หมดคำบรรยาย....

ร้านที่บรรยากาศสนุกสนานชักจะน่ากลัวขึ้นมาแล้วสิ.....



ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็หยิบช้อนขึ้นมาตักไอศกรีมเข้าปากอย่างสั่นๆ พลางพยายามไม่หันไปมองอาซ้อที่นั่งอยู่โต๊ะไกลออกไป

เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนนามคุโมจิเดินเล่นมาถึงบาร์แห่งนี้ พร้อมแบกท้องอันหิวโหยมาด้วย โชคดีว่าร้านนี้ทำอาหารฟรี!

เขากวาดตามองไปทั่วร้าน ละสายตาจากความอลหม่านไป และในที่สุดก็พบมุมเงียบ ๆ มุมหนึ่ง
พลันเดินตรง นั่งลงแล้วหยิบเอาเมนูมาเลือกทันควัน

“รับอะไรดี?”

สาวผมแดง(ที่คาดว่าเป็น)เด็กเสิร์ฟประจำร้านโผล่มาจากมุมไหนไม่ทราบ ถามรายการอย่างห้วน ๆ
ในมือถือปากกากับสมุดจดเตรียมเสร็จสรรพ

“เอ่อ...งั้นเอาแกงเขียวหวานราดข้าว และก็ของหวานเป็นพุดดิ้ง...” คุโมจิยิ้มสั่ง

“พุดดิ้งไหน ห๊ะ?” สาวผมแดงหลับตาลงข้างนึงแล้วถาม

“เอ่อ....พุดดิ้งเจลลี่ฟรุ๊ตตี้ ครับ”

“รอสักครู่...เฮ้! มาสเตอร์”

สาวผมแดงจากไปสักพัก แว้บเดียวแกงเขียวหวานราดข้าวร้อน ๆ ก็มาเสิร์ฟ

“แล้วอย่ามัวแต่หลบมุมล่ะ!”

เธอพูดส่งท้ายเสียงห้วนหลังวางพุดดิ้งบนโต๊ะดังโครมจนมันเด้งไปมา แล้วเดินจากไปอีกครั้ง

“เหะ เหะ...”

คุโมจิยิ้มเล็ก ๆ แล้วเริ่มจัดการกินข้าวแกงเขียวหวานจนหนำใจจนหมดโดยไม่มีใครกวน

ต่อมาก็ชิมพุดดิ้งรสเลิศและมองไปรอบ ๆ ร้าน.........

"อื่ม..."

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้น ถือพุดดิ้งไว้ในมือ แล้วเดิน...

"เฮ้ยๆ เจ๊เขียวกินเด็กไปก็ไม่ได้ช่วยให้น้ำหนักลดหรอก อย่าๆๆ!!!" ไวท์โผล่หน้าออกมาจากหลังร้า้นพลางตะโกนด้วยความตกใจ

"หนอย นังเด็กเมื่อวานซืนอีกแล้ว!!!"

ตึง ตึง ตึง!!

"ป๊าด!! คราวนี้ชั้นจะต้องบินได้แน่ๆ!" ร่างเล็กตัวลอยจากพื้นไปตามจังหวะการวิ่งของจอมมาร

"นังเด็กนี่อยากไปสบายก่อนวัยอันควรใช่ไหมเดี๋ยวเดี้ยนจัด.."

พลันสายตาของร่างยักษ์เหลือบไปเห็นบางสิ่ง....มาสเตอร์ที่ตัวสั่นกำลังจะเอ่ยปากเรียกผู้ช่วยของตน

"อลิ..."

!!!!!

"กรี๊ดดดด วันนี้มาสเตอร์หล่อมากเคอะ"ร่างยักษ์วิ่งเข้าหาหวังกอดมาสเตอร์ให้เต็มอก

"อะ..อย่าเข้าม๊า..." บาร์เทนเดอร์ผู้เยือกเย็นถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นภาพตรงหน้า อาซ้อที่เปรียบดั่งฝูงช้างตกมันวิ่งอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง
ภาพนั้นค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มาสเตอร์กระโดดออกจากเคาน์เตอร์ด้วยความหวาดกลัว พลางร้องเรียกลูกมือของตน

"อลิเซีย!!"

"กร้ากๆๆ วันนี้ร้านเราเฮฮาสุดๆเลยว่าไหมพิกซ์คุง!" ร่างบางที่รอดตัวนั่งมองดูเหตุวุ่นวายอย่างเมามันส์
อยุ่ที่โต๊ะของเอล์ฟผมทองที่กำลังทานอาหารอย่างหวาดผวา

ณ อีกมุมหนึ่งของร้า้น

"อ่าวๆ จะไปแล้วเร้อะยังกินไม่เสร็จเลยนี่!" สาวผมแดงทักคุโมจิที่ทำท่าจะออกจากร้าน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกรู้สาถึงเหตุวุ่นวายด้านหลังเลย

"ผมกลัวอาซ้อครับ.." และแล้วเขาก็เดินออกไปจากร้า้นพร้อมพุดดิ้งแสนอร่อย

"งั้นเอาจานมาคืนด้วยนะ ด๊วกส์!!"

---------

"เฮ้้ๆ หยุดวิ่งกันซักทีเดะน้องชั้นกินข้าวไม่สะดวกนะเว้ย!" สาวผมฟูโวยขึ้นเธอเห็นว่าน้องชายกินข้าวไม่สะดวก เนื่องจากร้านที่สะเทือนไม่หยุด

"ไม่ต้องห้ามพวกเขาหรอกครับ ผมยังไม่ตาย.." เอล์ฟหนุ่มหดหัวเล็กน้อยก่อนที่จะลิ้มรสของหวาน

"งั้นเอางี้!!" ร่างเล็กดีดตัวขึ้นไปยืนอยู่บนหน้าเคาน์เตอร์

"ชั้นขอประกาศ! ต่อไปนี้ทางบาร์จะมีบริการส่งอาหารถึงหอของท่าน! เพียงแค่โทรมาที่ X0X0 สาวน้อยอลิเซียจะนำอาหารไปส่งถึงปากท่านเลยทีเดียว!!! "

การเคลื่อนไหวในร้า้นหยุดลงทุกสายตาจดจ้องไปยังผู้ประกาศข่าว

"แล้วมีผู้ชายหล่อๆไปส่งอาหารบ้างมั๊ยยัยเด็กป่วน" อาซ้อกล่าวตาเป็นประกาย

"นี่!!! หมายความว่าไงให้ชั้นเป็นคนส่งอาหารน่ะห๊ะไอ้ไวท์!!" ยัยหัวไก่ได้ยินทุกอย่างแล้วแทบจะกระโดดขึ้นไปถีบผู้ประกาศข่าว
ที่ยืนอยุ่บนเคาน์เตอร์เลยทีเดียว

"ก็แกน่ะแหละต้องไปส่งชั้นเป็นลูกค้านะ!" ร่างเล็กพยายามบ่ายเบี่ยง

"ไปทั้งคู่นั่นแหละ.." เสียงเย็นๆของมาสเตอร์ทำเอาสาวทั้งสองขนลุก

"เยส..มาสเตอร์..." T--'T

"เฮ้ย เอาจริงเด่ะ!?" -ิ_-้

"สู้ๆ นะครับพี่ไวท์ ผมจะเอาใจช่วย" ^^~